Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Eenige dagen voor dit huwelijk liet de minister mij roepen. Hij stelde mij eenige papieren ter hand en zei: "Hier, Gil Blas, heb ik een geschenk voor je. Ik geloof, dat het je niet onaangenaam zal zijn. Het zijn brieven van adeldom, dien ik voor je heb verkregen." "Excellentie," antwoordde ik verbaasd, "weet u wel, dat ik de zoon ben van een eenvoudigen stalmeester en van een duenna?
Gij hebt behoefte aan twee goede acteurs, die u ter zijde staan en die zijn gevonden. Ge hebt zelf een vroom uiterlijk, uitstekend geschikt voor een inquisiteur, ik zal den griffier voorstellen en mijnheer Gil Blas zal wel zoo goed willen zijn voor gerechtsdienaar te spelen. Zoo zijn de rollen goed verdeeld, morgen zullen wij het stuk spelen en voor het succes sta ik in."
Don Diégo de Monteser bracht mij de blijde tijding. Hij zei: "Mijn vriend Gil Blas, hoewel ik je niet zonder spijt zie heengaan, doet het mij genoegen voor je, dat je de plaats van Valerio krijgt.
"Met zeer veel genoegen," riep hij uit, "ik ben mijn goed gesternte zoo dankbaar, dat het mij den beroemden Gil Blas de Santillano heeft doen ontmoeten, dat ik natuurlijk zoolang mogelijk van mijn geluk hoop te genieten. Ik heb weliswaar niet veel trek, maar zal mij toch bij u neerzetten om u gezelschap te houden en ik zal dan een paar stukjes eten om u een genoegen te doen."
Gil Blas gaat in een hotel logeeren, waar hij kennis maakt met den kapitein Chinchilla; welke man deze officier was en welke zaak hem naar Madrid had gebracht.
"Wel, mijnheer Gil Blas! U is dus bij Arsenia weg, zooals ik bij Constance?" "O zeker," antwoordde ik, "al lang. Ik ben daarna in dienst geweest bij een jonkvrouw. Het leven van die menschen van den schouwburg is niet naar mijn smaak. Ik heb mijn ontslag genomen zonder de minste opheldering aan Arsenia te geven." "Daar hebt ge goed aan gedaan," zei de soubrette, die Béatrix heette.
De kanunnik, God hebbe zijn ziel, had, om mij mijn geheele leven aan hem te doen denken, op deze wijze zich omtrent mij in een artikel van zijn testament uitgelaten: "Idem, daar Gil Blas een jongen is, die al iets van litteratuur afweet, laat ik hem, om zijn wijsgeerige opvoeding te voltooien, mijn bibliotheek na, al mijn boeken en mijn manuscripten, zonder eenige uitzondering."
Gij zijt alleen geschikt om tot amusement te dienen voor de jongste studenten van de universiteit". Het briefje van Aurora was niet minder beleedigend en toen zij gereed was, deed zij beide in enveloppen en zei: "Hier Gil Blas, zorg dat Isabella dat nog heden ontvangt. Heb je me begrepen?" vroeg ze knipoogend. Ik begreep haar en zei: "Ja, seigneur, ik zal doen zooals u verlangt".
"Excellentie," antwoordde ik, "al wilde ik nog zoo gaarne, ik zou u mijn verdriet niet kunnen verbergen. Men heeft mij zooeven meegedeeld, dat don Alphonse de Leyva geen gouverneur meer is van Valencia en het zou moeilijk zijn mij een tijding te brengen, die mij meer verdriet zou kunnen veroorzaken." "Wat zeg je, Gil Blas?" riep de minister.
Dien dag gingen wij slapen tusschen Moyados en Valpuesta in een klein dorpje, waar ik den naam van vergeten ben, en den volgenden morgen kwamen wij tegen elf uur in de vlakte van Almedo aan. "Waarde heer Gil Blas," zeide mijn metgezel, "dit is nu mijn geboorteplaats; ik kan het niet aanschouwen zonder in vervoering te geraken, zoo natuurlijk is het van zijn vaderland te houden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek