United States or Chile ? Vote for the TOP Country of the Week !
Harriwell drong er op aan dat hij nog wat zou blijven, maar Bertie stond er op onmiddelijk met de Arla weg te zeilen naar Toelagi, waar hij heel dicht in de buurt van het huis van den resident bleef, totdat de volgende boot kwam. Er waren dames-touristen op het stoomschip, en Bertie was weer een held, terwijl kapitein Maloe, zooals gewoonlijk onopgemerkt bleef.
"Houdt u het toch maar in een andere richting." De stem van kapitein Maloe was laag en metaalachtig en zonder uitdrukking, maar zijn blikken wendden zich geen oogenblik af van den mond van het pistool, totdat de vizierlijn langs hem heen liep en van hem weg. "Ik verwed er een tientje onder dat het niet geladen is", daagde Bertie uit. De ander schudde zijn hoofd. "Dan zal ik het u laten zien."
Frank gevoelde daarna behoefte aan lucht en wilde naar zijne club gaan, maar Bertie bleef zitten: alléén kon hij in lompen loopen, maar met Frank zich zelfs niet in deze kleêren vertoonen, Frank zoû thuis komen dineeren om acht uur.
Ja, ook blanken; ze smaakten uitstekend, behalve als ze ziek waren. Hij had één keer een zieken opgegeten. "Mijn woord!" riep hij uit bij die herinnering. "Mij ziek veel bij hem. Mij buik loop rond te veel." Bertie rilde, en vroeg inlichtingen over hoofden. Ja, Soemasai had er verscheiden, verstopt aan de wal, in uitstekenden staat, in de zon gedroogd, en boven het vuur gerookt.
Frank viel zeer in zijn smaak en ook Bertie vond hij gentlemanlike en onderhoudend: Bertie had veel van Amerika verteld, want hij verheelde niet zijn farmersleven in the Far West, hoewel hij het een weinig idealizeerde en steeds van "zijn farm" sprak. Frank logenstrafte hem nooit.
Harriwell vulde een lepel met het goedje en sprong naar den kok, die doodelijk verschrikt wegvluchtte. "Dat beslist alles", was Brown's plechtige uitspraak. "Hij wil het niet eten." "Mijnheer Brown wilt u hem misschien even in de boeien slaan?" Harriwell wendde zich opgewekt tot Bertie.
Heb je genoeg geraaskald! brieschte Frank. Jij deed het dus, jij vernietigde alles wat mooi in mijn leven was!! God, hoe is het mogelijk! Neen, je hebt gelijk, ik begrijp je niet, ik begrijp dat niet! eindigde hij, terwijl hij, rood van opstijgend bloed, met uitpuilende oogen, hatelijk lachte. Sidderend was Bertie op den grond neêrgevallen en hij snikte, snikte door.
Maar Bertie ... Zij aarzelde: het had bijna wreed geklonken, ja te zeggen, zeker te zijn van geluk, tegenover zijne smart. Maar Bertie, waarom vraag je dat? vroeg ze, bijna angstig. Hij bleef haar aanzien, diep, zacht, met den fluweelen nacht zijner mooie oogen. Toen zonk zijn hoofd op zijne borst, en zij vulden zich met groote tranen, die oogen, en hij wrong zijne handen, als waren zij koud.
"Ja, ik heb er van gegeten, een heele boel, een heel bord vol!" barstte Bertie uit, en hij haalde ineens weer diep adem, als een duiker die boven water komt. Het afschuwelijk zwijgen duurde een oogenblik voort, en hij las zijn noodlot in hun oogen. "Misschien was het toch geen vergif, après tout," zei Harriwell somber. "Roep den kok", zei Brown.
Maar balsemzacht ging Bertie voort, terwijl hij, volgens zijne gewoonte, als hij zich zeer ongelukkig gevoelde, op den grond ging zitten, op de vacht voor het vuur, zijn bonzend hoofd gesteund tegen een stoel: Kom Frank, zet er je overheen. Je meent het niet, dat je er naar toe wilt. Daar ben je in je binnenste veel te fier en flink voor, om d
Woord Van De Dag