Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Zij had een heel licht veegje rouge op haar wangen gelegd en dat gaf aan haar teint, dat toch al zacht en frisch was, iets warms en bloeiends dat onweerstaanbaar bekoorde. Het bloeide boven haar gedecolleteerden hals, die van een roomige blankheid was; en de mooie armen en de zacht-golvende buste verwekten droomen die bedwelmden.
Zy keeken ons aan op eene manier, die haare bedoeling duidelyk te kennen gaf; verscheiden zelfs waren in haare gesprekken gantsch niet omzichtig; en zekere Mevrouw N. ging zelfs zoo verre, dat zy my, zonder omwegen, verzogt, of ik de plaats van haaren man wilde vervullen. Den 17den, intusschen, vertoonde zig iets aan myn oog, het geen my meer bekoorde.
Zij liet Emilie niet rustig de meidenkamer inspecteeren, zij vatte haar bij heur middel en bij de hand en zij walste met haar, terwijl zij hijgend een wijsje neuriede, over de gladde planken heen. Kind, je wordt dol! lachte Emilie, maar de wals bekoorde haar en zij neurieden en tolden samen... Dat is nu het eerste bal, gevierd ten huize Atjehstraat! riep Marie buiten adem.
Maar wanneer later De Genestet's »Jong Hollandsch binnenhuisje" me bekoorde en ik genoot van dien jongen vader, die met zijn twee springende gedichtjes de kamer rondreed, hij op den vloer, zij op en over hem heen klauterend, dan dacht ik meermalen aan onze bovenbuurtjes, hoorde ik zijn warme mannenstem, het gekraai van 't kleintje, en haar: »Dág Pa, dág lieve Pa!" zoo helder, zoo blij, zoo onbezorgd.
Toen ik dezen bundel verzen had gelezen, bevond ik 't noodzakelijk bij mij-zelf een gelofte af te leggen. En nu ik aanvang erover te schrijven, acht ik 't niet minder noodzakelijk, haar in 't openbaar te herhalen. Want de mensch, en vooral de bekóórde mensch, is zwak. En zoo moge ik de kracht om mijne gelofte te houden, versterken met de vrees voor de schande, die mij, zoo ik haar publiekelijk brak, zou treffen. En wèl gelukkig is 't dan ook, dat ik slechts een literator ben! Ai mij, zoo ik eens staatsman ware; w
De half-barbaarsche glans en pracht, die de byzantijnsche geestelijkheid, zelfs onder de turksche heerschappij, bleef tentoonspreiden, bekoorde zijn oog en hart; en het werd zijn ijverigst streven, den statigen en omslachtigen byzantijnschen ritus ook in zijne kerk in te voeren, zonder te bedenken dat hij, aldus tot de dagen van het oostersche rijk teruggaande, zich de Grieken in hun smadelijkst verval ten voorbeeld nam.
Nu bekoorde hem onder al zijn vrouwelijke parochianen het meest monna Belcolore, de vrouw van een boer, die zich Bentivegna del Mazzo liet noemen, welke inderdaad een aardige en flinke boerin was, bruin en welgemaakt en beter geschapen voor zekere kunst dan iedere ander.
Grantaire, in wien de twijfel rondkroop, zag in Enjolras gaarne het geloof opzweven. Hij had behoefte aan Enjolras. Zonder er zich een duidelijk begrip van te kunnen vormen, en zonder dat het hem in de gedachte kwam het te verklaren, bekoorde hem die kiesche, gezonde, standvastige, regelmatige, harde, eerlijke natuur. Instinctmatig beminde hij zijn tegenpartij.
Hermaphroditus, Hermaphroditos, zoon van Hermes en Aphrodite. Als knaap baadde hij zich eens in een bron, en bekoorde door zijn schoonheid de bronnimf Salmacis zoozeer, dat zij hem om zijne liefde smeekte.
Een pachter van Kent was de laatste gebleven, Maar zong nu zoo vleiend een lied, Hij roemde zijn rijkdom, zijn vorstelijk leven. En zeg mij, welk weeuwtje verhoorde hem niet? De heer en de ridder, och lagen er achter, Al zongen ze beurtlings een lied; De weduw bekoorde het goed van den pachter, Wat weeuwtje ook ter wereld verhoorde hem niet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek