United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Clare lag op eene van riet gevlochten bank onder de veranda en rookte eene sigaar. Marie lag op eene sofa, tegenover het venster dat onder de veranda uitkwam, door eene gordijn van doorzichtig gaas tegen den overlast der muskieten beschermd, en met een fraai gebonden gebedenboekje lusteloos in de hand.

Na den eersten hap was het me onmogelijk een tweeden te nemen, en hoe hongerig ik me ook voelde, ik had geen lust het verdere menu af te werken. Toen de priester, die door de zaal liep en gebeden voorlas, mij den rug had toegekeerd, was ik, en nog een paar andere vreemdelingen met mij, zoo vrij uit de bank te stappen en de eetzaal te verlaten.

»Dat vraagstuk zal heden nog opgelost zijn." »Heden nog?" »Ja, wij zullen heden het hoogste vloedwater hebben." »Maar, wanneer de kanonneerbooten van Stevens er in slagen de bank over te komen..." »Welnu?" »En in slagorde voor de haven zullen verschijnen, wat zult gij dan doen?" »Wat ik zal doen?" »Ja, ik vraag u, wat gij dan zult doen?" »Dat is heel eenvoudig, Texar." »Laat hooren."

Waarom Frits Sahlmann in de modder valt, de schoenmaker Bank een stomp met een geweerkolf krijgt, en de raadsheer Herse al de molens in 't geheele land in brand wil steken, en waarom de Koning van Pruisen voor den raadsheer altijd een couvert gereed houdt.

Toen nu de oude heer op de bank zat, keek hij eerst een poos op Stockholm neer, dat in al zijn pracht daar beneden lag. Toen wendde hij zich weer naar den speelman, en begon te vertellen, hoe een visscher in den ouden tijd, op de plaats, waar nu de stad op eilanden gebouwd lag, eens een meermin had geschoten, en dat haar bloed in 't water gekomen was.

Niet zóo ver, zeide hij twijfelend. Hij legde zich te ruste, uitgeput. Op de bank voor het huis zat mistroostig de dominus, handen tusschen de knieën, hoofd op de borst. Martialis kwam naast hem zitten. Kom, dominus, troostte de dichter. Ach, edele Martialis, klaagde de dominus eindelijk uit.

Wanneer de bank overschreden zoude zijn, dan zou Gilbert Burbank zich betrekkelijk in veiligheid gerekend hebben, want het was niet waarschijnlijk dat de sloepen zich op zoo'n verren afstand van Jacksonville en tot onder het geschutvuur der kanonneerbooten zouden gewaagd hebben.

"Als de Nederlandsche bank", uitdrukking die ik eerst later begreep, wenkte ze haar vraagblikkenden echtgenoot toe. Buiten het winkeltje werd ik ontnuchterd.

"Er was zeker evenmin een steen op de bank, als een man met een ronden hoed in den tuin; ik heb van den steen gedroomd, zoowel als van het overige." Zij kleedde zich, ging naar den tuin, liep naar de bank, en voelde het klamme zweet. De steen lag er. Maar 't was slechts voor een oogenblik. Wat des nachts vrees is, is des daags nieuwsgierigheid. "Welaan," zeide zij, "laat ons zien."

't Was zeker dat de jonge dame hem aanschouwde. Eindelijk werd hij stoutmoediger en naderde de bank. Verder ging hij echter niet, evenzeer aan het instinct der bedeesdheid als aan dat der voorzichtigheid van minnaars gehoorzamende. Hij oordeelde het raadzaam de opmerkzaamheid van den vader niet te trekken.