Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Zij groette licht terug met nauwelijks merkbaren glimlach. Het geurde heerlijk naar viooltjes. Auntie keek mij in 't voorbijgaan aan met scherpen blik en terwijl ze de deur uitging hoorde ik haar tegen 't nichtje iets zeggen dat ik niet verstond, doch daarbij noemde ze den naam van 't meisje en zoo wist ik, dat ze Maud heette. Maud!
Ik was op alles voorbereid, ook op het ergste; maar wat ik zag leek mij op 't eerste gezicht nòg erger, dan het ergste dat ik mij had voorgesteld. Het waren in de eerste plaats portretten; en ik herkende Papa en Mama en "Auntie" en ook, o gruwel, Maud! Zij waren geschilderd als door een dolle neger, iets zóó geweldig onartistieks en leelijks, dat ik de woorden op mijn tong voelde verstijven.
Een paar menschen kwamen naar haar toe, waaronder een ouder dametje met verlept gezicht en felle oogen, die zij "Auntie" noemde; en meteen was ik vergeten, o stommerik die ik was! en met de anderen ging zij langzaam mede, haar sleedje na zich slepend, in de met haar wegzwevende, heerlijke lucht van viooltjes.... Ik liep achter haar aan.
Ik keek Maud en "Auntie" met strak-geïnspireerde oogen aan en vroeg: Zou u mij niet het genoegen willen doen, en zouden ook uw ouders mij niet het genoegen willen doen, eens met mij te komen dineeren, vóór het vertrek naar uw zomervacantie-oord? Verrast en eenigszins verwonderd keken Maud en "Auntie" mij, en daarna ook elkander aan.
Die heimelijke stem deed mij telkens denken aan 't gezicht van "Auntie" met haar felle spot-oogen; en 'k was er banger voor dan voor de ernstig-waarschuwende stem, want ofschoon ze niets duidelijks zei, dacht ik toch altijd weer te hooren: "En vooral, maak je niet belachelijk!"
Er was iets ongewoons in het gezicht van "Auntie": iets straks, bijna getrokkens. Het was alsof ook zij dien nacht niet had geslapen. Alleen de oogen blonken, met hun gewone, onverwoestbare felheid. Ik heb hier dit eenzaam plaatsje uitgekozen, om rustig te kunnen praten, begon ze. Ik heb u iets te zeggen.
Gaarne.... ik toch wel.... en ook mijn ouders, denk ik, antwoordde langzaam Maud, een lichte kleur krijgend. Ik vind het dol, dól! jubelde "Auntie" met stralende oogen. Niets wat ik liever doe dan eens in een fijn restaurant te gaan dineeren. Waar zou het zijn? vroeg ze mij op den man af, mij met haar felle oogen aankijkend. Delmonico? stelde ik voor.
Durfde ik beweren dat België wèl in "Germany" lag, dan was ik voorgoed verloren in de oogen van Papa en met Papa verloor ik waarschijnlijk ook Maud; durfde ik beweren dat België niet in "Germany" lag, dan verbeurde ik de sympathie van "Auntie," en, dit voelde ik héél sterk en instinctmatig, "Auntie" met haar bij-de-handheid, kon mij, òf veel goed, òf veel kwaad doen bij Maud.
Het leed geen twijfel: "Auntie" wou mij over Maud spreken! Dat voelde ik zoo vast en zeker als de vier strakke muren, die mijn kamer omsloten; maar w
De thee was reeds geruimen tijd genut, de oude heer had een sigaar opgestoken, "Auntie" met haar verlept gezicht en felle oogen babbelde en ratelde, de voorname dame met de grijze haren luisterde en glimlachte en 't jonge meisje zat in haar ravissante schoonheid tegen 't raam, zonder dat een van allen toebereidselen tot opstaan scheen te maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek