United States or Puerto Rico ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gij leest als literator, als verfijnd vakman, gij zijt door uwe verfijning van eene zoo groote wreedheid geworden, dat ik u eenigermate bij den artist moet vergelijken, die wanneer zijne vrouw sterft hare doodsangsten observeert om ze later in een stuk "literatuur" op aandoenlijke wijze weer te geven.
'k Heb 'n heele poos veel succes gehad als artist, heel veel! maar toen heb ik een dwaasheid begaan: 'k ben gaan trouwen.... Hum! 'n sérieus artist moest eigenlijk nooit trouwen.... Veel kinderen gekregen, 'n lijdende vrouw, altijd in finantieele zorgen gezeten. Je wil gentleman blijven, niet waar? Ieder 't zijne geven ... dat knauwt je, meneer dat ruïneert je énergie! Hij zuchtte een paar malen.
"Ik zal die beschikking in mijn testament zetten," zeide de weduwe, "met mijn uitdrukkelijken wil, dat u met de uitvoering ervan belast zult worden." "In dat geval, mevrouw," antwoordde de artist, "neem ik den prijs, die u mij voorstelt, aan, maar dan reken ik ook op den handdruk. Vergeet niet mij in uw testament te zetten."
En 't scherm bleef maar steken, ze trokken het touw haast stuk; niets hielp, 't zat muurvast, fataal! meneer, fataal! Heengaan, als een druipstaartende hond wou ik niet. Dien triomf gunde ik mijn belagers niet ... en daarvoor ben ik niet laf genoeg, ik voel me 'n te hoogstaand artist voor zóó iets!
Hij zocht dus en wachtte, verteerde wat hem nog was overgebleven, en ten slotte vervolgd door schuldeischers, door den nood geperst, zocht hij hulp en troost bij zijn vroegeren leerling Hostein, die op dat oogenblik de eerste acteur, de gevierde artist was bij de Directie en bij ’t publiek.
"Ah, jongmensch, ik weet het heel wel.... ge zijt artist, et tous les artistes rêvent aussi un peu la gloire de leur pays.... maar zeg, waarom zou ik liegen, waarom u plagen, wat kan het u schelen, herhaal ik, wat ik meen, ik.... ik die de gewoonte heb gekregen alles luid uit te zeggen wat ik denk.... waarom?...."
"Het is maar de vraag, hoeveel u voor dat krot moet hebben," zeide de artist. "Maar het is heusch een zeer geschikte kamer; in verband met de omstandigheden is de huur vijf-en-twintig francs per maand. Maar vooruit betalen." "Dat hebt u al gezegd; en die zin verdient de eer van een bis niet," antwoordde de jonge man, terwijl hij in zijn zakken zocht. "Hebt u terug van vijfhonderd francs?"
Eensklaps hief hij 't hoofd met een kort rukje weer op, achterover, schudde het eenige malen als in heftige ontkenning en riep melodramatisch: Neen! neen! dat kán ik niet dragen, 't is te veel hoon op eens te veel smaad voor een denkend artist! 't is mijn ondergang! Ik, Holtsman! eerste karakterrol, van de planken gelachen! Ja, ge-la-chen, meneer! Is 't geen gruwel? Schreit het niet ten hemel?
't Was goed, dat Jondrette deze vraag gedaan had, want juist kwam de heer Leblanc naar hem toe en sprak tot hem, op den toon van iemand, die een naam zoekt: "Ik zie dat ge wel zeer te beklagen zijt, mijnheer..." "Fabantou," antwoordde Jondrette haastig. "Mijnheer Fabantou! juist. Nu herinner ik mij." "Dramatisch artist, mijnheer, indertijd zeer toegejuicht."
Hun durf ik vrijmoedig naderen en vragen, ... zijn stem daalde tot fluisteren: Zou u van een miskend artist niet een doosje stalen pennen en wat postpapier willen koopen? Toen sloeg hij zijn wijde manteljas open en ik zag, dat hij er een reistaschje onder droeg.
Woord Van De Dag