Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 november 2025
Wij zweren, antwoordden allen tegelijk. Wij begonnen toen te werken; wij hadden allen een mes in onzen zak, goede, stevige messen, die veel konden verdragen. Drie moeten de zijgang onderhanden nemen; de drie sterksten en de zwaksten, waaronder Rémi en ik behooren, zullen de uitgehouwen steenen wegwerpen.
Telkens werd het gebed weer even onderbroken, wanneer één dier geweldige slagen viel, die het heele huis aan 't dreunen zetten. Zij rolden voort, terwijl het geluid zich in zijn echo herhaalde, alsof zij geen einde zouden nemen. Nauwelijks hoorbaar antwoordden de meisjes het: "Heilige Maria, Moeder Gods...." Dan zeide vrouw Jansen weer: "och-arme, die arme menschen die daar nu in zijn!"
"Mijn oogen zullen dan eindelijk onzen hetman kunnen bewonderen!" zei hij. "Zal de vrouw van den hetman ook meekomen?" vroeg een jonge vrouw. "Die zal ook meekomen," antwoordden de kozakken. "En zijn schoonzuster?" "Het is waarschijnlijk, dat die ook zal komen." "Welke schoonzuster?" vroeg de oude zanger.
Aanvankelijk ging het vrij goed: de jonge mannen zongen voor ons eenige liederen en antwoordden, zoo goed zij konden, op onze vragen naar het land en de plaatselijke gebruiken; maar toen het later werd, en de gansche bevolking, mannen, vrouwen, grijsaards, kinderen, zich naar een hoek terugtrok om te gaan slapen, toen begon de foltering.
De zucht tot avontuur, die als vaderlijk erfdeel diep in zijn hart sluimerde, ontwaakte in hem en deed hem uitroepen: "Ik wil een ridder worden zooals gij en God dienen! Zeg mij, edele Heer, wie mij tot ridder kan maken?" "Dat kan alleen koning Arthur," antwoordden de ridders als uit één mond en daarna gaven zij hunnen paarden de sporen en reden verder.
En wij luisterden verwonderd, zwijgend, bang en toch met stil genot. "Wat voor menschen waren dat toch!" dachten wij. "Nooit zullen we zulke menschen zien!" "Dachten die menschen nooit over wat zij deden?" vroegen wij. "Ja zeker dachten ze, kinderen," antwoordden de ouden. "Maar niet, zooals wij denken," beweerden wij. Maar dan begrepen de ouden niet wat wij meenden.
Op de vlakte waren ijs en sneeuw verdwenen, en het lentewerk was begonnen. "Wat zijn dat voor lange kreeften, die daar over de akkers kruipen?" vroeg de jongen na een poos. "Ossen en ploegen! ossen en ploegen!" antwoordden alle wilde ganzen. De ossen bewogen zich zoo langzaam voort over de akkers, dat het haast niet merkbaar was, dat ze vooruit kwamen, en de ganzen riepen hun toe.
»Tot morgen!" antwoordden de beide ooms. »Wij hebben een voorgevoel, dat morgen...." Iederen avond hadden de gebroeders Melvill een voorgevoel en iederen avond kwam dat bedrogen uit. De dag van den 5den September begon evenwel prachtig. De morgennevel loste zich door de warmte van de eerste zonnestralen op.
Zij antwoordden eenigszins onbepaald: "De overweging van dit onderwerp is voor eenigen tijd uitgesteld geworden, en wij zien andere voorstellen van maatregelen, met betrekking tot de eilanden te nemen, te gemoet." Deze gevoelens van Columbus, die in onze verlichte 19e eeuw zoo verafschuwd worden, waren met de destijds algemeen heerschende opvattingen volmaakt in overeenstemming.
De twaalf zwarte ratten antwoordden niet, maar de ooievaar kon niettegenstaande zijn droefheid niet laten gekscherend tegen de kat te praten: "Wees maar niet bang, Mono, huiskat!" zei hij: "Zie je niet, dat Moeder Akka en Duimelot hier zijn gekomen om het slot te redden. Ge kunt er zeker van zijn, dat hun dat gelukt. Nu moet ik gaan slapen, en ik doe dat met een gerust hart.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek