Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
De menschen die verstandig zijn en de menschen die dom zijn. De menschen die deugdelijk zijn en de menschen die geen zedenwetten kennen.... Och! Och! is dat geen strijd, Anatole? En strijd is het leven zelf. En strijd is de mirakelachtige harmonie. En strijd is waarachtig de wet van God, Anatole. Ik ben een soort vrak, en gij zijt een soort lusteling, en Lazare is een soort hyper-asceet.
Hij dacht: "Ze is koleirig.... En ik zal geen blijde intrede hebben...." Maar hij ging mede met Anatole, zonder wil gelijk zonder aarzeling. Hij was bereid om veel pleizier te hebben, zooals een leeg vat bereid is om 't zij eender wat te ontvangen. Hij had geen begeerten, hoewel hij in vage verwachting verkeerde.
Hij vluchtte al meer en meer de bezoeken van Lieven Lazare, die, met orakels en profetieën, zijn opgejaagde hersens in de war hielp, maar des te gretiger liep hij het bleeke gezelschap van Anatole na. Op een dag werd besloten dat Johan Doxa naar de Old Curiosity Shop de kameraden Donkerwolck en Biebuyck vergezellen zou.
Hij stond leunend tegen het kleine tafeltje. Zijn blonde krullen hingen verward over zijne ooren en hij staarde op de vloer, waar de ekster een hoop witte kruimels uiteen bekte. Anatole zong het liedje van de Drie Gezellen, en daarna een ander nog, van het Euverzwijn. De dag was grijs en triestig en de schaduwsluierde stille langs de muren. Johan Doxa was nu een zeer onrustig mensch geworden.
Zijn werk "Ploerten" was een kostelijk autobiografisch verhaal, waarin hij zijn kristelijke liefde en, als met geweldige geuten, zijn schrikkelijke haat uitstortte. Hij sprak er van Johan Doxa, gelijk van een "uitverkoren wezen, hetwelk uit de vroomheid van gothische tijden onbeholpen te midden van de tartende ketterij der encyclopedisten gesmeten werd." Anatole was een tegenovergesteld wezen.
Ge zijt een heel ander mensch, waarlijk! maar deze gele handschoenen moet ge aantrekken, en hier is een pompadoer-waaiertje dat ge aan een knoopje van uw habijt moet hangen.... Zoo-oo ... all right! kijk u eens in den spiegel aan!" En Johan Doxa keek zijn eigen in den spiegel aan en hij wist niet aan welk oordeel hij zich zou houden.... Anatole was gauw klaar.
I-V, een werk van onschatbare waarde voor elken biograaf van Jeanne; J. Michelet, Histoire de France. Paris 1874. Tome V; J. Fabre, Procès de condamnation de Jeanne d'Arc. Traduction française des textes authentiques des procès-verbaux officiels. Paris; J. Fabre, Procès de Réhabilitation de Jeanne d'Arc. Paris 1913. Gabriel Hanotaux, Jeanne d'Arc. Paris 1911; Anatole France, Vie de Jeanne d'Arc.
Hij werd rustiger, stilde in zijn hersens de ziekelijke opgejaagdheid, die er eene monsterachtige verbeelding voedde, en hernam zijn ronde palet. Allengerhand begon hij klaar te zien in de troebele gronden van zijn hart en hij geraakte tot een helder zicht van zijne liefde. Hij legde dit uit in een kort gesprek met Anatole: "Alles om mij", zei hij, "bezakt en bedaart.
Al bargoed, vergeten, verloren, gestolen of in pand gelaten. Johan Doxa stond voor een gebarsten spiegel tusschen twee wippelvlammende eindjes kaars. Hij moest zijn broek uittrekken en hij deed het gewillig, zonder denken. Anatole zocht voor hem eene schoone maskeradebroek.
Dat zal ik doen. Hij wil het schilderij laten in een kostelijken lijst ophangen boven zijn bed, en daar past het waarlijk voor. En zoo, Anatole jongen, komt de trage vriendschap de onstuimigheid van tijdelijk misbaar vereffenen, zoo loopt, al spelend, het zangerige beekwater de ruige keien glad. Des Zaterdaags ga ik met Firmien in de Halve Maan een paar uren kaarten. Ik ben hem dankbaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek