Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Ik herhaal het: zonder geld kan ik de eedgenooten niet tevreden stellen.... en voorschotten doe ik niet." "UEd. heeft volmaakt gelijk," hernam de zoon van Lojola; "doch van wat anders gesproken: mag ik UEd. dit geschrift ter hand stellen?" Bij het uiten dezer woorden haalde hij een perkament uit zijn boezem en bood het den Ambtman aan, die het met een koele onverschilligheid opende en doorlas.
"Aha! nu begrijp ik, waarom ik het varken moest zien, doch waarlijk mijn krediet is zeer gering, en althans in zulke omstandigheden ben ik geen zaakkundige." "O!" vervolgde Gheryt: "ik heb juist hammen ekocht om niet aan mijn fraaien hof beer te raken: en als oe er maôr een woord met den heer Ambtman van sprak, dan ben ik overtuigd, dat....."
"Biedt mij de hand, trouwe onderzaten van Graaf Willem!" vervolgde de Ambtman, die in zijn blinden ijver vergat dat hij een naam aanriep, die hier weinig gezag had: "Reinout van Verona, dien gij hier ziet, ligt onder den ban des Graven: ik eisch dat hij in mijne handen worde overgeleverd."
Freule! ik stel u den Heer van Botbergen voor, een Geldersch edelman, mijn bijzonderen vriend." "Dat is zijn beste aanbeveling," zeide Ulrica, onder 't voortgaan een hoofdbuiging makende. "Ik verzoek verschooning in dit geval," zeide Botbergen, "dat ik zoo wat ongepast gesproken heb. Ik kende de Jonkvrouw niet: ook had mijn bijzondere vriend, de Heer Ambtman, mij wel wat vroeger mogen waarschuwen.
De Kornetten van Grobbendonck hebben last gekregen, om, dadelijk bij het einde van het Bestand, vaardig te wezen tot de ondersteuning uwer pogingen. En," voegde hij er zacht en langzaam bij, "Graaf Hendrik Frederik...." "Is toch niet op onze zijde?" vroeg de Ambtman, hem haastig in de rede vallende.
Onder de pretendenten noemde Mevrouw van Nassau voornamelijk den Heer Mom, Ambtman van 't land tusschen Maas en Waal, een welgezeten, bemiddeld ridder, van middelbare jaren en in groot aanzien ten hove staande. Kort na de ontvangst van dezen brief, die den goeden Baron in allerlei verlegenheden stortte, kwam er een onzer oude bekenden op 't onverwachts op Sonheuvel aan.
"Dat zal veel afhangen van de tijdingen, welke ik heden ontvang," antwoordde de Ambtman: "kort en goed, wie zijt gij?" "Zijne Hoogheid de Prins Kardinaal zendt mij tot UEdele, om over belangrijke onderwerpen met UEdele te spreken. Ik ben zijn vertrouweling, zijn biechtheer."
Toen de beide heeren binnenkwamen, lichtte hij den bril af, zag hen even aan, zonder zijn werk noch zijn gezang te staken, en wendde terstond weder zijn oogen op de nooteboom-houten plank, die hij voor zich had. "Is de achterkamer ledig, Klaas Meinertz?" was de vraag, welke hem de Ambtman deed. De oude man knikte toestemmend, zonder op te zien.
"Wat satan is dat!" schreeuwde hij hoogst ontevreden: "Bouke! de baan is niet gelijk! hoe kan een bal zoo mal rollen?" "De baan is al gelijk!" antwoordde Bouke, terwijl hij met veel bedaardheid den misslag opteekende: "Ik kan niet helpen, dat UEd. scheef gooit." "Kom, Heer Ambtman! het is uw beurt!
Dit gezegd hebbende, raapte hij, zonder antwoord te wachten, zijn degen op, en begaf zich met zoo fieren tred als zijn wankelende beenen het hem vergunden, naar het slot, waar hij zijn paard liet zadelen om weder naar Tiel te rijden. Opgestegen zijnde en den stal uitrijdende, ontmoette hij op het voorplein den Ambtman, die zooeven Ulrica verlaten had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek