Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Zoo was het dan op eenmaal aan Torteltak duidelijk geworden, welken ouderdom de Heer en Mevrouw Korenaar bereikt hadden; en daar Mevrouw later in het gesprek te kennen gaf, dat zij een zoon had, die ouder was dan Ambrosine, en twintig jaren telde, en nog eene dochter, die de jongste was, van bijna achttien, meende hij daaruit veilig te kunnen opmaken, dat hij in Ambrosine eene negentienjarige schoonheid aanschouwde.
Hij nam met een eerbiedigen handdruk van Mevrouw, met een teederen dito van Ambrosine afscheid, en zoo wel hij, als het meisje, zuchtte bij deze gelegenheid hoorbaar. "Ik heb hoofdpijn, Mama!" zeî Ambrosine, bovenkomende; "ik ga dadelijk slapen." Misschien had zij waarlijk hoofdpijn, maar zij sliep niet dadelijk.
Pols bemerkte dadelijk toen hij in bed kwam, dat Mijntje het niet voor hem had opgeschud. Hij deelde deze opmerking aan Torteltak mede, die met hem op ééne kamer sliep. Maar deze sloeg hierop weinig acht; want hij bereidde zich voor, om van Ambrosine te droomen, en, aan haar denkende, wakker te worden. En Ambrosine? Wij hopen, dat zij goed zal gerust hebben.
Korenaar, wat talm je toch! haast u dan, in 's Hemels naam!" Bons, bons! klonk het op de deur. "Mijnheer, sta spoedig op!" riep de knecht. "Dames, dames! haast u, wat ik u bidden mag!" riep weldra eene andere stem, die door Ambrosine herkend werd. "Ja, wij komen!" riep Mevrouw, en deed de deur open. Torteltak nam Ambrosine bij de hand, en trok haar voort.
Wij ontmoetten uwen broeder te Kleef, juist acht dagen nadat gij ons verlaten hadt, en wij konden het terstond zoo best met hem vinden. En nu wordt Ambrosine nog eene domineesvrouw! Nu, het is wel mijne eigen dochter, maar ik durf gerust zeggen, dat er weinige zulke lieve en geschikte meisjes ook daarvoor gevonden worden."
Torteltak scheen met Ambrosine meer van de bergen dan van de lieve badgasten gesproken te hebben. De Delftsche familie had nog niets beklommen; want zij was gisteren pas gearriveerd.
"Ik had het geluk..." zegt de jongeling blozend. "Dan weet ik genoeg; dat is heerlijk. He, papa! Is dat niet toevallig? Die heer is Mijnheer Torteltak, die met Ambrosine Korenaar geëngageerd is!" "Dat is te zeggen...." valt de jongeling in. "Nu, nu, geen woord meer," zegt het meisje, hem met hartelijkheid de hand drukkende. "Wij moeten voort; maar gij gaat immers naar Straatsburg?
Hij trachtte zich te verontschuldigen; doch Mevrouw verbood het hem: "Kleed u, in 's Hemels naam, maar aan, en maak voort; of wilt gij nu ook nog dat uwe vrouw en uw arm kind verbranden? Ambrosine, lieve kind! word toch wakker!" "Wat is er, wat is er?" riep deze, haar lief kopje uit de gordijnen stekende.
"Die Ambrosine is zulk een goed meisje, Mijnheer! Niets is haar ooit te veel. Wanneer ik haar iets vraag, zij is altijd gereed. Nu, indien ik het zeggen mag, wij hebben haar ook eene goede opvoeding gegeven. Zij spreekt zoo beelderig Fransch, en kent wat Engelsch ook. Zij teekent zoo heel lief, en speelt waarlijk mooi op de piano, schoon zij nog zoo jong is.
Deze berigten had Ambrosine ingewonnen, en zij verwachtte niet veel genoegen van de conversatie met de Delftsche familie. Na het diner begaven onze vijf reizigers met de familie Korenaar zich naar Schwanenburg, en hoorden uit den mond van Holstaff de oude legende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek