United States or Sri Lanka ? Vote for the TOP Country of the Week !
De knaap trad op eene zich aan het einde bevindende groote deur toe, en klopte vrij sterk met den klopper aan. De deur werd van binnen geopend, en, door het sterke licht dat Alonzo in tegenstelling van de buiten heerschende duisternis op eenmaal de oogen verblindde, kon hij in het eerst niet duidelijk onderscheiden waar hij zich bevond.
Van Bergen sprak niet; met grenzenlooze blijdschap drukte hij zijn kind aan het hart; de tolken der dankbaarheid vloeiden hem langs de kaken, en den blik naar Alonzo wendende, verstond deze daaruit alles wat het overkropte gemoed van dien vader niet in woorden kon brengen.
Gij zelve kunt bepalen waar ons onderhoud zal plaats hebben, en dan dan zal ik u voor het laatst zien, voor het laatst spreken, en u tevens voor altijd vaarwel zeggen! "O schenk slechts eenige regelen ten antwoord aan hem, die u dringend smeekt zijn verzoek niet te weigeren, en die zich noemt: Uw heilzoekende en heilwenschende vriend, Alonzo.
Alonzo, die den onbescheiden vrager met eene buiging had begroet, scheen niet geneigd zijne geheimen voor hem bloot te leggen. "'t Is waar," sprak hij: "de fandango is een schoone dans, en zeer geliefd in mijn vaderland, ik dacht niet dat die hier reeds bekend was." Jonker Walter Van Rodenberg scheen niet voldaan met dit antwoord.
"Ik verlang iets en ik verlang niets," hernam de vereerder der geesten: "Het is aan u om te zien, te bewonderen en te verlangen. Weet dan uw genade! dat ik uit Italië...." doch hier kon de man, zoo het scheen niet verder gaan, want een vreeselijk hoesten en kuchen, dat Alonzo niet recht kon onderscheiden of het gemaakt of niet gemaakt was, brak zijne woorden af.
"Welnu?" zeide Van Bergen, zeer wel wetende dat Alonzo met den roof zijner Adelgonde niets gemeens had. "Welnu," hernam Walter: "die brieven des Spanjaards vloeiden over van de teederste woorden en de zoetste namen.
Alonzo Spinola, die de schoone Adelgonde, nadat de dans geëindigd was, geen oogenblik uit het oog had verloren, naderde met een hoogen blos doch ongedwongen houding, de beminnelijke jonkvrouw, en sprak haar, in vrij goed Nederlandsch, met een sierlijke buiging, in dezer voege aan: "Schoone jonkvrouw! voor weinige dagen deed het geluk mij een wezen ontmoeten, hetwelk men, eenmaal gezien hebbende, nimmer kan vergeten.
Het zal wellicht eenig azend gedierte zijn waarvoor mijn schimmel zich bevreesd maakte, dacht Alonzo, en het beest nu de sporen in de lenden drukkende, galoppeerde hij over den breeden zandweg, gedurig uitziende naar den zijweg waar zich het Steenen kruis bevinden moest.
Weer mij niet van u af; ik zal u aan uw vader teruggeven, Ach, dood mij niet met het ondraaglijk gevoel uwer verachting!" "Ja, gij hebt mij in de woning mijner ware ouders laten terugvoeren, maar door wien!" hernam Adelgonde: "door een booswicht. En in die woning!.... De hemel weet hoe zwaar ik er beproefd ben geworden." Alonzo wist niet te antwoorden.
Men heeft haar somtijds vergeleken bij de Sint Pieterskerk te Rome, en zij is als het ware het voorbeeld gebleven voor alle spaansche kerken uit de zestiende eeuw. Alonzo Cano, een schilder en beeldhouwer van groote verdiensten, verrijkte de nieuwe kerk met schoone werken van zijn hand, zooals de Maagd van het Rosario, de heilige Bruno, en een hoofd van Johannes den Dooper.
Woord Van De Dag