Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Het indrukwekkende van dit schouwspel is moeilijk te beschrijven. Het onverwachte van hetgeen men aanschouwt en de reusachtige afmetingen van de verwoesting, die men voor zijne oogen ziet aanrichten, maakt, dat men zich moeilijk rekenschap kan geven van hetgeen men aanschouwt.
Toen vulden zich zijn oogen met een buitengewoon somber vuur. 't Was niet meer een mensch, die een ander mensch; niet een vijand, die een vijand aanschouwt; 't was een bloedhond, die een dief ziet. Men weet het overige. Marius bleef in zijn onzinnigheid. Zekeren dag volgde hij Cosette in de Westerstraat. Een anderen dag sprak hij met den portier.
En wijl ge onmeedoogend zijt geweest door u te laten dooden, zal ik over uw dood niet treuren, hoort ge, moordenaar!" Op hetzelfde oogenblik opende Marius langzaam de oogen en zijn blik, nog bewolkt door doffe verbazing, vestigde zich op den heer Gillenormand. "Marius!" riep de grijsaard. "Marius, mijn kleine Marius! mijn kind, mijn geliefde zoon! Gij opent de oogen, gij aanschouwt mij, gij leeft.
De zedelijke wereld kent geen grootscher schouwspel dan een ontsteld, onrustig geweten, dat, op 't punt een slechte daad te bedrijven, den slaap van een rechtvaardige aanschouwt. Deze slaap in deze afzondering en in de nabijheid van iemand als hij, had iets verhevens, 't welk zelfs Valjean, hoewel onduidelijk, echter onweerstaanbaar, gevoelde.
Uw leden schijnen Door de plooien die ze omspreiden, Als de helle morgenlijnen Door de wolken ongescheiden, Deze hemelsch-teedre glans, Waar ge ook blinkt, omhult u gansch. Schoon zijn andren; geen aanschouwt u. Maar uw stem zacht-lieflijk ruischt er Als de schoonste, hij onthoudt u Aan 't gezicht, die vloeibre luister, Ieder voelt, maar ziet u nimmer, Als thans ik, vergaan voor immer!
Op de leuning stelt een basrelief van albast, dat wij aan de beitel van Gregorio Vagarni verschuldigd zijn, broeder van Filips, genaamd van Bourgondië, de H. Maagd voor, zooals zij een kasuifel om de schouders van den H. Ildefonsus hangt. De bevalligheid en de schoonheid der heilige kunnen slechts vergeleken worden bij de verheven en verrukte uitdrukking van dengene, die haar aanschouwt.
Die tijden zijn voorbij. Wie nu per spoortrein van Bergen naar Charleroi reist, aanschouwt een gansch ander tafreel, al heerscht hier ook, in vergelijking met de koortsige, razende werkzaamheid in de Borinage, een betrekkelijke rust, en al wordt het oog menigmaal verkwikt door den aanblik van groene weilanden en bloeiende akkers.
Soms verdrijft een windstoot de nevels en dan aanschouwt het oog als met een tooverslag verre landschappen, die binnenkort opnieuw verdwijnen en den toeschouwer in twijfel en onzekerheid laten.
"Aanschouwt dat kind," zeide hij, op het kleine meisje wijzende; "zij ziet er onschuldig uit, niet waar? Maar ik zeg u, mijn broederen, als zij geen verlossing vindt, is zij verdoemd. Als zij dezen nacht sterft zonder verlossing gevonden te hebben, gaat zij naar de Hel. Haar teer lichaampje zal van eeuwigheid tot eeuwigheid gefolterd worden." Hier viel het ongelukkige kind met een gil voorover.
De dienstmeisjes uit het Goesche in Den Haag, waar zij veel voorkomen, en in Amsterdam, waar slechts enkelen zijn, trekken de aandacht; niet de nieuwsgierige aandacht, welke den lachlust opwekt, zooals bij den grootstedeling te licht geschiedt, als hij den provinciaal in eigen dracht aanschouwt, maar de eerbiedige aandacht, die tot bewondering stemt voor het schoone en aristocratische, dat er uit spreekt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek