Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Kijk, zei Dries eensklaps, daar komt eene Moorsche dame aan op een ezel, met een bediende bij zich. Maar zie eens, luitenant, wat wil die kerel? Men zou haast zeggen, dat hij ons wenkt. De luitenant hield de hand boven de oogen en keek in de aangeduide richting. Dat begrijp ik niet, zeide hij. Wat die Moorsche dame of die kerel toch van ons willen?
Na een oogenblik wees hij naar het lager einde der rivier. Daar zijn de twee beesten, hij en zijn paard. Ik keek in de aangeduide richting en zag, ver van ons, den bedoelde, die den staart van zijn paard had gegrepen en zich door de merrie liet slepen. Die oude merrie was werkelijk een kostbaar dier. Zal ik er heen rijden en hem achterover slaan, als hij uit het water komt? vroeg Hadschi.
"Top, dat doe ik! Maar woord houden, hoor!" "Een man, een man; een woord, een woord! Maar nu naar de Engelschen en de Duinkerkers uitgekeken!" "Ik meende daar straks een zeil te zien!" "Toen ik je zoo heen en weer schudde?" "Neen, vernageld kanon, toen niet; maar zoo even! Kijk, daar is het weer!" Thans keek Huib in de door Jonge Kees aangeduide richting en riep: "Eén zeil!
De kapitein scheen zich zelven beter te kunnen beheerschen en bleef koel; overigens scheen hij den stuurman eenige tegenwerpingen te maken, waarop deze met bepaalde zekerheid scheen te antwoorden; ten minste ik begreep het zoo uit verschil van stem en gebaren. Wat mij aangaat, ik keek nauwkeurig in de aangeduide richting, echter zonder iets te zien.
"Ziet ge dezen tandestoker?" zeide Scrooge, snel opnieuw aanvallend, om de hierboven aangeduide reden en om den versteenden blik van het visioen van zich af te leiden, al was het maar voor een sekonde. "Zeker," antwoordde het spook. "En je kijkt er niet eens naar," zei Scrooge. "Maar ik zie hem tòch," zei het spook.
Een tochtje naar de niet ten onrechte als "groot kerkhof" aangeduide plek, met een zeilboot van Tolen uit, is altijd een groote aantrekkelijkheid en wordt dikwijls gedaan. Als men de Eendracht uitzeilt en vervolgens naar het westen koerst, ziet men ten zuiden van het diep, dat langs de zuidkust van Tolen loopt, bij eb weldra een plaat opglinsteren.
Ik vind, dat we ze voor hem moeten bewaren. Ze komen hem eerlijk toe." "Je hebt gelijk, Dik, die appels zijn van hem. Laten we ze hier bij dezen boom neêrleggen, met een weinig zand er over, dan kunnen we ze hem morgenochtend geven." "Goed," zeiden Piet en Dik. Zij begroeven de twee appels op de aangeduide plaats en wandelden weer verder, terwijl ze de geroofde waar met ijver naar binnen werkten.
De overige werklieden waren, overeenkomstig de hun gegeven bevelen, weggeslopen. Buiten Sheridan wachtten zij op elkander, en begaven zich toen gezamenlijk naar het hun aangeduide punt. Daar bleven zij wachten tot die trein kwam, die hen opnam, en die hen naar den Eagle-tail bracht, waar hij halt hield.
»Bovendien," ging Sylvius Hog voort, »is het weer in de laatste weken zeer stormachtig geweest. Misschien heeft het vaartuig van Ole Kamp niet op het aangeduide tijdstip zee kunnen kiezen. En die veronderstelling is mogelijk. Welnu, in dat geval is eene vertraging van acht dagen voldoende om het uitblijven der Viken te verklaren, alsook dat gij geen lateren brief hebt kunnen ontvangen."
»Daar ginds, heer, waar u ook het hout is binnengekomen." »En hier zie ik duidelijk hun sporen," zei Kees op den bodem wijzende. »Hier nog wel, heer; maar verder op, vlak bij den rotswand, is een open plek. Daar houden de sporen op." Kees begaf zich naar de aangeduide plek en was weldra druk bezig een vervolg van de sporen te zoeken. Alles tevergeefs.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek