Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 13 Μαΐου 2025
Καθαυτό τέχνη του είταν η εκκλησιαστική ρητορική, οι Λόγοι του, που όσο και να μην ανέβηκαν ως ταττικά ύψη του Βασιλείου, έχουν όμως τη χάρη, τη γλύκα και τη συμπάθεια πούβγαζε πάντα η ποιητική του ψυχή. Ας ξαναγυρίσουμε στην Πρωτεύουσα τώρα. Τα τέντωνε και πήγαινε ο Αυτοκράτορας τα μέτρα του με τους αιρετικούς, χωρίς μήτε στιγμή να τα χαλαρώνη. Σα συνωμότες τους είχε.
Γέμιζε ο ναός πιστούς, γέμιζε κι ο Αρειανισμός πάθος και ζούλια. Ως και πως τρεις Θεούς δίδασκε τον αβάνιαζαν, και με κάθε τρόπο παρακινούσαν τον όχλο να σηκωθή και να κατατρέξη τους Αιρετικούς του Αθανασίου!
Το ενάντιο μάλιστα, χριστιανός ορθόδοξος, και τόσο ορθόδοξος, που γύριζε λίγο καταπίσω μόνο και μόνο για να ενώση τη Χριστιανωσύνη. Κατάτρεχε μάλλους λόγους κ' Εθνικούς κ' αιρετικούς για τον ίδιον πολιτικό σκοπό που πολεμούσε Πέρσους, Βαντάλους και Γότθους, να ενώση δηλαδή Ανατολή και Δύση. Στους κοσμοκρατορικούς του αγώνες το ξέρουμε πως δεν πολυπέτυχε.
Από τους αιρετικούς Ιουδαίους της εποχής των Μακκαβαίων; Ήσαν μία αποκλειστική, μία ασκητική, μία απομεμονωμένη κοινότης προς τα αποθαρρυντικά περί γάμου δόγματα, των οποίων και προς την αδράνειάν των ουδόλως συμπαθούν τα Ευαγγέλια, και τους οποίους ουδέποτε υπηνίχθη ο Κύριος ημών, εκτός εις τα χωρία εκείνα όπου κακίζει τους απέχοντας να χρισθώσιν εν καιρώ νηστείας και τους κρύπτοντας τον λύχνον υπό το μόδιον.
Της αυτής δε γνώμης ήσαν, καθ' όσον γνωρίζω, και οι άλλοι Πατέρες. Ο Άγ. Ιερώνυμος, ο χλευάσας ανηλεώς τους αιρετικούς διά των Ε π ι- σ τ ο λ ώ ν του, ο Άγ. Βασίλειος ειρωνευθείς τους αγραμμάτους, οίτινες ωμίλουν περί θεολογίας• ο Άγ.
Οι μεν τους έλεγον αιρετικούς, οι δε τους εσέβοντο ως πολύ εναρέτους. Η κοινή φήμη έλεγεν ότι ησπάζοντο τας δοξασίας θρησκευτικού τινος διδασκάλου, τας οποίας είχεν αποκηρύξει η Ιερά Σύνοδος. Το αληθές ήτο ότι ο εν λόγω διδάσκαλος, αυτός μάλλον είχεν ακολουθήσει τινά των παλαιών εθίμων μοναστικής τινος κοινότητος, λίαν αρχαιοπρεπούς, εις την οποίαν ανήκον οι ασκηταί ούτοι.
Ίσια ίσια ό,τι έλπιζε κι ο Χοσρόης κ' οι άλλοι εχτροί μας. Ας έρθουμε τώρα στην πολιτική του Ιουστινιανού με τους αιρετικούς, και στην άλλη τη γενικώτερη, την ενωτική του πολιτική. Ό,τι έκαμε των αιρετικών τόκαμε από ενωτικό σκοπό. Ενωτικό όμως όχι με τα συστήματα του Ζήνωνα και του Αναστάσιου, παρά με το σύστημα του κατατρεγμού.
Άλλη του πράξη με τον ίδιο πάντα σκοπό είταν που αγάπησε τον Πάπα με τον Πατριάρχη, ύστερ' από 35 χρονώ μάνητα, καθώς είδαμε. Έβαλε δηλαδή τον Ιουστίνο κ' υποχρέωσε τον Πατριάρχη ναναγνωρίση την κυριαρχία του Πάπα. Μάλλους λόγους πολιτεύουνταν τώρα ο Πάπας όλως διόλου ενάντια της πατροπαράδοτης του πολιτικής, που δεν τους υπόφερνε τους αιρετικούς. Αυτό όμως. καθώς είπαμε, από ανάγκη.
Επροδόθησαν δε εις τον Αυτοκράτορα από ένα κάποιον Ιόκατον και άλλους Ναζωραίους αιρετικούς, και ήχθησαν ενώπιον του· αλλ' όταν ο Δομιτιανός παρετήρησεν ότι ήσαν απλοί χωρικοί, και ότι αι χείρες των έφερον τα ίχνη βαναύσου εργασίας, τους αφήκε σώους και υγιείς με αίσθημα οίκτου και περιφρονήσεως.
Τους αιρετικούς αγώνες τους ξανάβγαλε στη μέση ο Βασιλίσκος. θέλοντας νάχη μαζί του τους Ισαύρους και τους γειτόνους τους, που πολλοί τους είτανε Μονοφυσίτες, και να τους ψυχράνη με τον αντίπαλο του το Ζήνωνα, έβγαλε «Εγκύκλιο» κι αναθεμάτιζε τη σύνοδο της Χαλκηδόνας και τους κανόνες της. Υποστήριζε δηλαδή το Μονοφυσιτισμό, που καθώς θυμούμαστε τον καταδίκαζε εκείνη η σύνοδο.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν