Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Ιουνίου 2025
Λοιπόν, αφού παρεδέχθημεν ότι ο λόγος είναι αληθής και ψευδής, από αυτά δε πάλιν η μεν σκέψις απεδείχθη ότι είναι διάλογος της ψυχής μόνης προς τον εαυτόν της, η δε κρίσις είναι αποτελείωσις της σκέψεως, και ούτω πως αποδεικνύεται ότι παν ό,τι λέγομεν είναι μίγμα αισθήσεως και κρίσεως, έπεται ότι, αφού και αυτά είναι συγγενή με τον λόγον, κατ' ανάγκην μερικά από αυτά είναι κάποτε ψευδή.
Όταν συ κάμνης μόνος σου μίαν κρίσιν, και έρχεσαι εις εμέ και μου λέγης μίαν γνώμην περί ενός πράγματος, τότε εγώ σε αφίνω να θεωρής αληθινήν την γνώμην σου σύμφωνα με τον λόγον του Πρωταγόρα, αλλά τάχα εις ημάς τους άλλους δεν επιτρέπεται να γίνωμεν επικριταί της ιδικής σου κρίσεως, ή νομίζεις ότι θα παραδεχθώμεν ότι συ έχεις πάντοτε αληθινήν γνώμην; Ή μήπως σε αντικρούσουν εκάστοτε χιλιάδες από τους αντιφρονούντας, νομίζοντες ότι συ έχεις ψευδή κρίσιν και γνώμην;
ΚΑΙΣΑΡ. Επαινείς τον εαυτόν σου αποδίδων εις εμέ έλλειψιν κρίσεως, αλλ' αι προφάσεις αύται δεν συνηρμολογήθησαν καλώς. ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Όχι, όχι τοιαύτα. Γνωρίζω, είμαι βέβαιος ότι δεν ήτο δυνατόν να απατηθής ως προς τούτο, ότι δηλαδή εγώ, σύμμαχός σου εις τον υπ' αυτού κατά σου διεξαγόμενον αγώνα, ηδυνάμην να βλέπω ασμένως πόλεμον συνταράσσοντα την ησυχίαν μου.
Η συχνή μνεία της ζωής ως χρόνου δοκιμασίας, και της Μεγάλης Κρίσεως, οπότε η μόνη λέξις «Δεύτε» ή «Πορεύεσθε», υπό του Κριτού εκφερομένη, θα λύση διά πάντοτε όλας τας διαμάχους και τα ζητήματα, φυσικά έστρεψε τας σκέψεις πολλών ακροατών εις τα βαρυσήμαντα ταύτα υποκείμενα.
Όλαι αι περιστάσεις συντρέχουν και παρακινούν εις την εκδίκησιν! αλλά ματαίως! ούτε επίγεια ούτε υπερφυσικά δύνανται να κατορθώσουν ό,τι επιφυλάσσεται μόνον εις την Ειμαρμένην. Η ώρα της κρίσεως έρχεται· ο κακός πίπτει με τον καλόν· μία γενεά θερίζεται και βλαστάνει άλλη. GOETHE Wilhelm Meister.
Επειδή την ψυχήν ορίζουσι κυρίως διά δύο διάφορων χαρακτηριστικών, ήτοι διά της τοπικής κινήσεως και εξ άλλου διά της νοήσεως, της κρίσεως και της αισθήσεως, νομίζεται ότι και το νοείν και το φρονείν είναι είδος τι αισθήσεως, διότι και κατά τας δύο ταύτας ενεργείας η ψυχή κρίνει και γινώσκει τι εκ των όντων. Και οι αρχαίοι δε έλεγον ότι είναι το αυτό η νόησις και η αίσθησις.
Αλλ' άραγε δεν αξίζει τον κόπον να αρχίσωμεν πάλιν περί κρίσεως; Θεαίτητος. Τι πράγμα να αρχίσωμεν; Σωκράτης. Αυτό το πράγμα πολλές φορές έως τόρα με ετάραξε, ώστε ευρέθην εις δυσκολίαν και απέναντι του εαυτού μου και απέναντι του άλλου, διότι δεν γνωρίζω να ειπώ τι είναι αυτό το πάθημα, το οποίον μας συμβαίνει, και με ποίον τρόπον συμβαίνει. Θεαίτητος. Ποίον δηλαδή; Σωκράτης.
Η Ιωάννα απεποιείτο ως έργον ασεβές την μεταμφίεσιν, αντιτάσσουσα εις του εραστού τας παρακλήσεις το ρητόν της Γραφής «ο υ κ έ σ τ α ι σ κ ε ύ η α ν δ ρ ό ς ε π ί γ υ ν α ι κ ί, ο ύ δ' ε ν δ ύ σ σ ε τ α ι α ν ή ρ σ τ ο λ ή ν γ υ ν α ι κ ε ί α ν»• αλλ' εκείνος επέμενε, και εις το εδάφιον του Δευτερονομίου αντέταττε την γνώμην του Ωριγένους, καθ' ον αι γυναίκες θέλουσι μεταμορφωθή εις άνδρας κατά την ημέραν της Κρίσεως.
Έτσι θα είναι, καλέ Σωκράτη. Περίφημα εξηγείς αυτό το πάθημα της κρίσεως. Σωκράτης. Και πάλιν όταν γνωρίζω και τους δύο και τον μεν ένα εκτός του ότι τον γνωρίζω συγχρόνως τον βλέπω, τον άλλον όμως όχι, και την γνώσιν του άλλου δεν έχω από τας αισθήσεις, πράγμα το οποίον σου έλεγα προηγουμένως και συ τότε δεν το ενοούσες. Θεαίτητος. Ναι, δεν σε ενοούσα. Σωκράτης.
Είτα έτι ζωηρότερον τους παρηγόρησε και είπεν: «Εγώ την αλήθειαν λέγω υμίν, συμφέρει υμίν ίνα Εγώ απέλθω· εάν γαρ μη απέλθω, ο Παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς». Η αποστολή του Παρακλήτου έμελλε να είνε το να ελέγξη τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν