Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 9 Ιουνίου 2025
Η νοσοκόμα την έβαλε στο κρεβάτι κι όταν τα παιδιά, που παίζανε όξω, γυρίσανε στο σπίτι, τα φώναξε με την ψιλή, αδύνατη φωνή της — την τόσο διαφορετική από την προτητερινή της βαθειά και δυνατή φωνή — ναρθούνε μέσα να της διηγηθούνε τι κάμανε όξω και πως διασκεδάσανε. Και κείνα αρχίσανε να λένε τόσα πολλά, που μερικές στιγμές δοκίμασα να τους πω να πάψουνε. Μα μ' εμπόδισε.
Μ' ένα λόγο — της πρόβαλα όσες πρόφασες μου ήρθανε στο νου. Και τέλος δοκίμασα και το κυριώτερο επιχείρημα: — Ο Σβεν θα κοιμάται όταν θα φτάσης. — Δεν είναι γι' αυτό, απάντησε. Έχω διάθεση να γυρίσω σπίτι. Με κοίταξε τόσο ικετευτικά και φυσικά το αποτέλεσμα είτανε πως έφυγε. Στο μεταξύ ο Σβεν έπαιζε όλο το απόγεμα γύρω στο σπίτι. Όταν όμως πλησίασε η ώρα που έπρεπε να κοιμηθή, έγινε άφαντος.
Κ' έκλεισε την ομιλία της με τα λόγια: — Μου φαίνεται πως στις μέρες μας οι άνθρωποι λησμονήσανε ναγαπούν. Έχουνε τόσες άλλες ένοιες. Όλα όσα μου έλεγε τώρα η γυναίκα μου με ξαφνίζανε. Γιατί σπάνια συνήθιζε να σκοτίζεται με τους άλλους όταν είτανε μαζί μου. Δοκίμασα να υπερασπιστώ την ανθρωπότητα, κατώρθωσα μάλιστα να την κάμω να παραδεχτή μερικές εξαίρεσες.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν