Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Ιουνίου 2025
Διότι και από μύθους παλαιούς που έχω ακούσει επείσθην και από σημερινά σχεδόν γνωρίζω ότι αμέτρητες χιλιάδες γυναικών υπάρχουν εις τα μέρη του Ευξείνου Πόντου, τας οποίας τας ονομάζουν Σαυρομάτιδας, αι οποίαι όχι μόνον εις των ίππων αλλά και των τόξων και των άλλων όπλων την άσκησιν μετέχουν υποχρεωτικώς εξ ίσου με τους άνδρας. Κάμνω δε από αυτάς τον εξής συλλογισμόν.
Διότι, όταν τις αφαιρών αυτάς και εκ νεκρού και πηχθέντος αίματος τας συνάγη, τότε όλον το λοιπόν αίμα αφανίζεται. Εάν όμως αφεθώσιν εκεί, ταχέως θα το πήξωσι με την βοήθειαν του περικυκλούντος αυτό ψύχους.
Αλλά αλλοίμονον! τι ημπορεί η προφύλαξις ενός ανθρώπου εναντίον της μοίρας του; Όλαι αύται αι ευφυείς προφυλάξεις θα ήσαν ανεπαρκείς διά να προφυλάξουν από τας μεγίστας αγωνίας της προώρου ταφής ένα δυστυχή καταδικασμένον προηγουμένως εις τας αγωνίας αυτάς.
Επί δεκαπέντε όλας ημέρας έμεινεν η Ιωάννα επί της κλίνης της αμφίρροπος μεταξύ ζωής και θανάτου· ότε δε μετά την μακράν εκείνην αγωνίαν ηγέρθη τέλος πάντων, έσπευσε να επιστρέψη εις Ρώμην και κλεισθείσα εν τω ευκτηρίω της απηγόρευσε την είσοδον αυτού εις πάντας τους αυλικούς και εις αυτάς ακόμη τας ακτίνας του ηλίου.
Μόνος ο παπά-Κυριάκος ήτο ικανός να βγάλη νόημα από τα ασυνάρτητα ταύτα και ασθματικά του υιού του. Ιδού δε πώς εξήγησε τα λεγόμενα: «Ο παπά-Θοδωρής, ο Σφοντύλης, ο σύντροφός του εις την ενορίαν, έκλεπτε τας προσφοράς, μεταβιβάζων αυτάς διά της εξωθύρας του ιερού βήματος εις χείρας της συζύγου και της πενθεράς του». Ίσως το πράγμα δεν θα ήτο τόσον αληθές όσον ο Ζάχος ήθελε να το παραστήση.
Αι τραγωδίαι του απότολμοι εις σύνθεσιν και πλοκήν ενέχουν συνάμα ισχυράν την αίσθησιν και την ψυχολογίαν του φυσικού, ώστε δυνατός εις αυτάς εγκλείεται ο παλμός της ζωής. Τοιούτος ο Αισχύλος, αποτελεί την τελειοτέραν ποιητικήν εκδήλωοιν του Ελληνικού μεγαλείου.
Και αφού χάρις εις τας προσπαθείας του οι Αθηναίοι είχαν πλέον αποκτήσει κάποιαν σχετικήν μόρφωσιν και τον εθαύμαζαν διά την μεγάλην του σοφίαν, έστρεψε πάλιν τας φροντίδας του εις εκείνους οι οποίοι εζούσαν εις τους αγρούς, διότι εσκόπευε να μορφώση και αυτούς, και έστηνεν αγάλματα τα οποία παρίσταναν τον Ερμήν εις όλους τους δρόμους που ωδηγούσαν από το άστυ εις τους αγρούς, και κατόπιν, αφού εδιάλεξε και από την φυσικήν του γνώσιν και από όσα είχε διδαχθή, εκείνα που ενόμιζεν ως τας πλέον σοφάς κρίσεις του, αυτάς εχάραζεν εις τους Ερμείς καμωμένας εις ελεγειακούς στίχους, λόγια και διδάγματα σοφίας.
— Τι ηδυνάμην, ω φίλε Κρίτων, ν' απαντήσω εις τας σοβαράς αυτάς ερωτήσεις της πατρίδος ; επρόσθεσεν επί τέλους ο Σωκράτης. Ο δε Κρίτων, μη έχων τι ν' απαντήση, παρεδέχθη, αν και λυπούμενος, ως ορθήν την απόφασιν του διδασκάλου του, και έπαυσε παρακαλών αυτόν να δραπετεύση.
Οποίον δε πρέπει να είναι έκαστον από αυτά ως προς τας λέξεις και τους στίχους και τας αρμονίας μαζί με τους ρυθμούς και τα χοροπηδήματα, πολλάκις τα είπε ο πρώτος νομοθέτης και συμφώνως με αυτά πρέπει οι κατόπιν του να νομοθετούν και αφού κατατάξουν τους αγώνας, καθώς πρέπει εις κατάλληλον καιρόν δι' εκάστην εορτήν, ας αφήσουν την πόλιν να πανηγυρίζη εις αυτάς.
Αλλ' ο Σωκράτης δεν ήτο εκ των πολλών εκείνων, οίτινες άλλα διδάσκουν και άλλα πράττουν. Δεν ήτο εξ εκείνων, οίτινες, κατά το ιερόν Ευαγγέλιον, θέλουν κληθή ελάχιστοι εν τη βασιλεία των ουρανών, διδάσκοντες τας εντολάς, αλλά μη φυλάττοντες αυτάς.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν