United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
Aafje's zuster was 's nachts herhaaldelijk opgestaan om naar haar te kijken en de patiënt sliep toen telkens rustig, totdat hare verzorgster haar een diepen zucht had hooren slaken en naar haar toegegaan was, om te vragen of zij weer benauwd was en nog eens wou innemen. Op dat oogenblik had Elsje's grootmoeder den laatsten adem uitgeblazen.
"Hardrood zijn haar wangen en geel is heur haar!" zei Louise, bijna overluid en op een toon, alsof ze een vers reciteerde. "Wanneer gaat ze eigenlijk weer weg, Cilly?" "Ik geloof dat ze na de partij naar haar lieflijk dorp teruggaat," antwoordde Cécile op alles behalve fluisterenden toon. Nu was Elsje's geduld ten einde.
"Heb je dan nog nooit een strik gemaakt? Kom maar eens hier." Elsje gehoorzaamde. Mevrouw d'Ablong kamde het "akelig sluike" haar naar achteren en strikte het zwart fluweelen lint om Elsje's hoofd. Toen probeerde ze een kuif te maken, maar het haar viel weerbarstig neer, glad en slap, zonder eenige elasticiteit.
En Elsje's hand pakkend, trok ze haar snel met zich mee in de kinderkamer, waar haar broertje al te bed lag en een vriendelijke kinderjuffrouw Elsje lachend toeknikte. "Liesje is altijd vol ijver om iedereen te helpen," zei ze. "Kom vrouwtje, nu gauw in bed. Het is toch al zoo erg laat geworden van avond." "Kom je ons goeden nacht zeggen?" riep Tom vanuit zijn ledikantje. Elsje antwoordde niet.
"Ja, ze stelt zich heel veel voor van haar uitstapje," viel Elsje's grootmoeder snel in, toen ze zag hoe haar kleindochter het te kwaad kreeg met hare tranen. "En het lijkt haar zoo aardig eens kennis te maken met Cécile! Elsje is juist veertien geworden; dus de beide meisjes komen goed bij elkaar, wat den leeftijd betreft."
"Hoe ben je hier toch gekomen?" "Loulou is beneden bij Cécile, en ik zei dat ik een visitetje bij jou zou maken," zei Liesje deftig. "Dat vind ik heel aardig van je." "Wat denk je dat hierin zit?" vroeg het kleine meisje, het geheimzinnige grijze pakje bij Elsje's oor houdend en heen en weer schuddend. Elsje hoorde iets zacht rammelen, maar werd daar niet veel wijzer door.
En bij al die lieflijke rust klopte het onrustig in Elsje's hart en er kwam een donkerroode gloed over haar gezicht, toen haar grootmoeder het stilzwijgen verbrak en zei: "Je hebt je tante nooit gezien, kind; naar een portret alleen mag iemand niet oordeelen. En buitendien is dit portret al drie jaar oud.
Het schreien stond haar nader dan het lachen. "Ik wil nu maar liever naar huis," zei Evert, hare hand loslatend. "Wij zullen je wel even brengen, kind," zei mevrouw d'Ablong opeens. "Wijs ons den weg maar." Tot Elsje's verbazing sloegen zij de breede winkelstraat weer in. Mevrouw d'Ablong sprak geen woord meer en het was haar aan te zien dat zij haar best deed, bedaard te blijven.
Toevallig was het juist een oogenblik heel stil aan tafel, toen de vroolijke, oude heer iets zeide, dat Elsje in een luiden, helderen lach deed uitbarsten, die echter plotseling verstomde, toen men haar verbaasd aanzag en hare tante met een gezicht vol strenge berisping haar kant uitkeek. Het was gedaan met Elsje's zorgelooze vroolijkheid.
Toen begon ze weer over al hare leden te beven, alles draaide voor hare oogen en met den uitroep: "Ik ben zoo koud, zoo akelig koud!" viel ze op een stoel neer. "She is fainting, she's fainting!" riep Miss Piper bij haar neerknielend, terwijl zij uit alle macht Elsje's handen begon te wrijven; maar flauw vallen deed deze nog niet, hoewel ze zich hoe langer hoe zieker en akeliger begon te voelen.
Woord Van De Dag