United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Met horten en stooten, veel te moe om geregeld haar wedervaren te kunnen vertellen en toch niet gerust voordat haar tante alles wist, deed Elsje haar verhaal, waarbij Miss Piper haar telkens in de rede viel door te zeggen dat ze "moest probeeren te kalmeeren haarzelf" en "niet weenen, niet weenen", en "wezenlijk moest nemen een rust nu."
Miss Piper was lief en vriendelijk voor haar en aanmerkingen maakte zij weinig, maar het was een mooie, warme zomer en Elsje kon de drukkende stadshitte en de benauwde atmosfeer in den tuin van haar tante, nauwelijks verdragen. Miss Piper deed wat zij kon om het haar aangenaam te maken.
Laat Miss Piper bij je gaan zitten en ga dan even op je rustbank liggen." Cécile ging nu werkelijk heen en geduldig luisterde Elsje verder naar de terechtwijzingen en raadgevingen harer tante, die bizonder veel woorden schenen te vereischen.
Mevrouw d'Ablong verloor geheel hare zelfbeheersching en snikte het uit, zichzelf de hevigste verwijten doende, dat zij niet eerder naar Elsje had omgezien. Frits en Miss Piper deden al wat zij konden om haar tot bedaren te brengen. De politie was van alles onderricht, verzekerde Frits en zou zeker het verloren schaap wel weer terug brengen zij moesten niet zoo gauw den moed verliezen.
Zoo lezen wij b.v.: "Inder sceydinghe des landes van Vlanderen ende Brabant is gheleghen een groot dorp vol volckes ende inden dorpe was karcwijdinghe, ende daer waren vele menschen verghadert te spelen, onder wien dat was een piper als wij ghehoert hebben van meyster WILHELMUS, die een gheleert ghoet priester is ende gheboren van den selven lande.
En u zoudt nog wel niet te alarmeerend schrijven, mama!" "Cilly, Cilly dear," begon Miss Piper op vermanenden toon, maar op het zelfde oogenblik uitte de oude dame een kreet van schrik en vroeg: "Mijn hemel Lize, wat is er? Wat zie je doodsbleek! Zeg toch in vredesnaam wat er is!"
Miss Piper deed haar best, Elsje te zeggen, ten volle bereid haar genoegen te doen. Elsje keek verschrikt om. Gehoor gevende aan een opwelling van teederheid, trok de Engelsche haar naar zich toe en herhaalde hare vraag. "Ik zou zoo vreeselijk graag eens wandelen gaan," zei Elsje. "Wandelen? In dit weer?" "Ja, ja, in dit weer!" riep Elsje, zich losrukkend, op opgewonden toon. "In dit weer!
Ziehier, hoe deze drank in onze tegenwoordigheid wordt bereid. Een jong meisje neemt een verschen wortel van Piper methysticum, een grooten houten schotel of bak en een kom met water.
Zij durfde niet vroolijk te antwoorden op de toespeling op haar toilet van dien ochtend. "O, daar is Miss Piper," zei Frits opstaande om de Engelsche te begroeten, die juist op dit oogenblik binnen kwam. Tot Elsje's blijdschap werd er thans een begin gemaakt met het lunch en was zij niet langer het onderwerp van het gesprek.
"Daar kom ik aan!" zei ze met een vroolijk gezicht naar Elsje toeloopend, nadat ze eerst heel beleefd Miss Piper een handje had gegeven. "Liesje!" riep Elsje uit, terwijl het kind op haar schoot klauterde, waarbij het kostbare pakje groot gevaar liep uit de kleine handen te vallen. "Ben je nog ziek?" vroeg Liesje, Elsje's gezicht met groote nauwkeurigheid bekijkend. "Je ziet heelemaal niet bleek."
Woord Van De Dag