United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij heeft vijf of zes merkwaardige manuscripten nagelaten; onder andere een verhandeling over het vers van Genesis: "En de geest Gods zweefde over de wateren."
Stoffel werd uitgenoodigd Wouters plaats te vervullen. Hy had er veel tegen. Moeder, uwe begrypt dit zoo niet, maar eigenlyk zou ik te-kort doen aan 't respekt. Want, ziet-u, als men zoo omgaat met de jeugd, dan is respekt nummer een, en zoo'n vers... Maar de jongens op je school hoeven 't niet te weten... 't Woord komt altyd verder dan de man, moeder. Dat weet uwe zoo niet.
Zondag hebben we samen gekerkt in de kapel van 't Diaconessenhuis alhier. We hoorden er een heerlijke preek van ds. Kammerer over Hebr. 10: 19-25. Hij sprak over den geopenden hemel, en waartoe deze roept. Zijn woord was eenvoudig, vertroostend en zeer getrouw. Bij 't laatste vers merkte hij op: hierbij zijn wij tegenwoordig in grooten nood.
Toen hij het laatste vers las: «Die het zaad draagt, dat men zaaien zal, gaat al gaande en weenende; maar voorzeker zal hij met gejuich wederkomen, dragende zijne schoven" aarzelde hij een oogenblik en toen.... sprak hij den zegen uit. Na een oogenblik stil gebed lichtte hij het hoofd op en zag, dat de menschen nog wachtten.
Men ziet dikwijls ook aan de bovenarmen bij de Mopla's een klein zilveren doosje, dat door een touwtje wordt vastgehouden; dat is geen voorwerp van behaagzucht, maar het is een porte-bonheur, een geluksdoosje, want het bevat een vers uit den Koran of eenvoudig maar een paar woorden, op een stukje papier geschreven. Of wel men ziet een zwart band van drie draden aan de polsen van de Tiven.
Het is een dezelfde botsing in kinderlijke verhoudingen als waarvan ik in het vorig hoofdstuk sprak: tusschen het hoogere en lagere, het bijzondere en het alledaagsche. En hij begreep niet, waarom de heele familie niet naar Italië ging, om daar 'n behoorlijke rooverij optezetten. 't Zou hem benieuwen wat er gebeuren zou met zijn vers....
"Toen ik afscheid nam, Toen ik afscheid nam, Lachte mij het leven toe; Toen ik weder kwam, Toen ik weder kwam, Was mij alles droef te moê " Liesjes stem klonk diep weemoedig. "Nu het laatste vers," verzocht Nelly; "mama hoort het zoo graag." "Ik kan niet meer," antwoordde zij zacht en verwijderde zich van de piano. "Och, dat spijt mij, Liesje," sprak Nelly's moeder nu, "ook geen Kerstlied?"
Eigenaardigheden van den bewerker, als het herhalen der slotwoorden van een vers in den aanvang van een volgend vers, vindt men zoowel in de verworpene als in de voor echt erkende deelen. 4o. Legt men den door V. gebruikten maatstaf aan andere deelen van het gedicht, door hem voor echt gehouden, dan moet er nog veel meer geschrapt worden. Ed. VERDAM, vs. 74-6, 95-116, 319-340.
Eenmaal zou hy dat alles weten, dacht Wouter. Als-i maar zoo gerust ware geweest over den afloop van 't vers, dat nog altyd niet op stapel stond. Als d
Immers zullen mij Het goede en de weldadigheid volgen Alle dagen mijns levens; En ik zal in het Huis des Heeren blijven Tot in lengte van dagen." O, wonder van vertroosting! Is 't leven van buiten een woestijn, van binnen is 't een paradijs. Gaat het hoofd toch een wijle onder kommer en zorg gebogen, dan fluistert de Heere ons in, wat in onderstaand vers zoo liefelijk staat uitgedrukt.
Woord Van De Dag