Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
Hij kwam, oortjes gespitst en stompestaartje wringend en keek de vrouw met strakke, glinsterende oogjes aan. Maar toen ze zich bukte om hem op te nemen sprong hij vlug op zij en bleef weer een eindje verder roerloos staan, even zijn stompestaartje wringend, oortjes trillend gespitst, intelligente oogjes flikkerend. Rikiki begreep.
"Dan, ongelukkige man, zijt gij, als zij u, een kolonel in het Spaansche leger, hier ontdekken, er nog erger aan toe, dan dat gij dood waart. Ik zal u echter niet verraden," mompelt Bodé Volckers. "Gij hebt mijn kind eens gered, al hebt gij haar ook naar een plaats gebracht, waar haar nog grooter gevaar wachtte." En eensklaps roept hij uit, zijn handen wringend: "Red haar opnieuw, mijn Mina!
Ze had kousen en schoenen uit getrokken, den zwarten rok hoog om de heupen gewrongen, de strikbanden van den broek boven 'r knieën gebonden. Zoo trachtte ze 't water in een emmer te dweilen, telkens den doek als een vangnet uitspreidend, 'm wringend in 'r roode knuisten dat het slijkwater met proesten in den emmer spoot.
Alle drie de Groote Artiesten en de meisjes waren hevig opgewonden. Zij protesteerden luide en met heftige gebaren dat de rivier aan niemand toebehoorde en dat zij ook voor niemand zouden wijken. Verstoa-je gij Vloamsch, mijne vriend! riep eensklaps de Groote Musicus heftig zijn manen schuddend, en zijn bol gezicht onder den neus des huisknechts wringend.
Je antwoordt me niet! bad ze. Weêr die zelfde blik, vol duisternis. O God! Antwoord me dan toch! smeekte ze, rampzalig tot in de ziel van hare ziel. Wat wil je, dat ik weet van Franks gevoelens? waagde hij te sissen. Ik weet het niet, daar! Het is dus zoo? kermde ze, zijne handen grijpend. Ik weet het niet, herhaalde hij, zich los wringend, zich afwendend, opstaande.
Zij zagen elkander aan en in dien langen blik proefden zij opnieuw het bitterzoete van hunnen hartstocht, dien zij niet hadden weten te overwinnen. Eindelijk begon Ginevra te spreken. De handen wringend onder de donkere plooien van haar kleed, smeekte zij Lanceloet om terug te keeren naar zijn land en haar te vergeten.
Maar zij richtte heur afgemarteld hoofd op en, hare handen wringend, ijlde zij bijna van smart: Ja, God, ik heb het gedaan... ik heb het nu eenmaal gedaan... Een lange brief... En o, het is vreeselijk... het is vreeselijk, het is vreeselijk, dat ik het gedaan heb... maar ik weet niet meer, wat ik doe, ik weet niet meer, wat ik wil, ik weet niet meer of ik van hem hoû, of dat ik niet van hem hoû, of dat ik van een ander hoû... ik weet niets meer... En alles klopt hier en klopt hier in mijn hoofd!... Toen heb ik het geschreven, omdat ik dacht, dat het mijn plicht was... Ik zou hem ongelukkig gemaakt hebben... Maar het is wel vreeselijk, dat ik het gedaan heb... Misschien had ik het niet moeten doen, misschien had ik toch wel van hem kunnen houden... O God, ik wou, dat het nu maar uit was, dat ik dood was, want ik kan niet meer, ik kan niet meer...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek