Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 november 2025
Een arbeider, die het veld beploegt langs den boschkant, hoort het woeste geschreeuw van het volk. Hij spant éen van de paarden af, springt er op en draaft naar Ekeby. "Er komt een ongeluk!" roept hij: "de beren komen, de wolven komen, de heksen komen en nemen Ekeby in."
"Maar," zei de kleine jongen toen weder, "al zijn er geen leeuwen en al zijn er geen tijgers in het bosch, dan zijn er toch wel wolven!" "'t Zijn er ook wolven naar!" antwoordde de Amerikaan, "'t Zijn zelfs geen wolven, maar een soort van vossen, of liever van die boschhonden die men 'guara's' noemt. "En die guara's, die bijten dan toch?" vroeg de kleine Jack. "Kom, kom!
In den regel gelijken zij meer op den Wolf dan op den Hond, ofschoon er ook bij zijn, die meer overeenkomst met den Hond vertoonen. Wolven, die van jongs af goed opgevoed en verstandig behandeld zijn, worden zeer tam en geven blijken van innige gehechtheid aan hun meester.
De Hond is door zijn geraamte, zijn schedel, zijn gebit een Wolf; het is evenwel niet mogelijk, om hem naar aanleiding van de eigenaardigheden van zijn schedel of van zijn gebit met een in 't wild levende soort van Wolf, welke dan ook, te vereenzelvigen, en ook niet, hem van de bekende soorten van Wolven scherp te onderscheiden.
"Zij snijden den hoek af en halen ons daar ginds bij de bocht van den weg in." Don Juan sprong voort en liep om 't hardst met de wilde dieren in 't bosch. Tancred huilde van woede en angst. Zij kwamen aan de bocht gelijk met de wolven en Gösta verdreef den voorsten met de zweep.
Eén: "Als God het nu eens niet was, die 't gedaan had!" fluistert ze telkens weer op nieuw. "Als nu de wolven eens niet door God gezonden waren." Ze begeert teekenen, ze vraagt wonderen! Ze bespiedt hemel en aarde. Maar ze ziet niets. Geen vinger uit de wolken wijst haar den weg. Geen rookwolk of vuurzuil zweeft voor haar uit.
"Ach, Don Juan, mijn jongen, hoe gemakkelijk zou je niet twaalf wolven ontloopen, als je ons menschen maar niet meê te sleepen hadt." Zij bonden de groene reisdeken achteraan de slee. De wolven werden er bang voor en hielden zich een tijd lang op een afstand. Maar toen ze hun vrees overwonnen hadden, stoof een van hen, blazend, met de tong uit den bek en open muil, op de slee af.
De beer ging zoo snel hij kon op zijn achterpooten staan en riep uit: "Ik ben er zeker van er honderd te kunnen verzamelen." "En hoeveel van uw vrienden kunt gij bijeenbrengen, mijn goede wolf?" vroeg de vos nieuwsgierig. "Ik kan op zijn minst vijfhonderd wolven meebrengen," zei de wolf met een air van gewicht.
Op dit oogenblik hingen er misschien een dozijn wolven aan den wagen en vochten met elkaar om het eerst bij het trapje te komen. Nauwelijks ging de deur even open of een van de wolven drong naar binnen, waarna Kirschef de opening terstond weder sloot. Door Ortik geholpen, maakte Cascabel zich van het dier meester en wierp het een lap zeildoek over den kop, dat hij stevig rond zijn nek vastbond.
Adamieten, die naakt door de straten loopen, ja, goede lieden, naakt door de straten, en schaamteloos hun mager lichaam aan de menschen toonen. Er was er maar één, zult ge zeggen; ja, 't kan zijn maar één is honderd, en honderd zijn één. En werd hij verbrand, vraagt ge? hij werd levend verbrand op het aanzoek van Calvinisten en Lutheranen. Die wolven verslinden elkander, zeg ik u!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek