United States or Jordan ? Vote for the TOP Country of the Week !
De man was in elkaar gezakt, overweldigd door de woede der menigte en de onmogelijkheid van ontsnapping; plotseling zag hij een kans, hij sprong op, vastbesloten een laatste poging te wagen voor zijn leven door zich in de gracht te laten vallen en op gevaar af in de modder te stikken, te trachten in de duisternis en de verwarring te ontkomen.
Bij het hooren van deze woorden voelde Balin zulk eene hevige woede in zich opbruisen, dat hij alles om zich heen vergat. Met den kreet van: "Ik zal u toonen, waarom ik hier gekomen ben!" rende hij op Garlon toe en doodde hem met zijn zwaard.
Wild Van woede en vrees, die in de ontstoken nieren lilt, Schuimt de ever voort, en door de breedst-gewassen varen, Het rankrigst kreupelgroen, de dichtste hazelaren, En breekt een hollen gang door 't ruige struikgewelf. Maar in zijn listig pad vermoeit hy slechts zich-zelf: De veilige eenzaamheid is dáar ook slechts gedroomd.
Bertulf en Hacket, zijne ooms, spanden alle moeite in om hem tot bedaren te brengen; doch de stem van Rambold, die hij zoolang had moeten hooren, was alleen toereikend geweest om zijn geduld te vernietigen en hem in woede te doen ontvlammen. Nu werd hij zelf opgeroepen en de maarschalk vroeg wat hij tegen Rambolds aantijgingen in te brengen had.
De merrie galoppeerde snel voort, listig paard en meester dieper lokkend in de woudschaduwen, totdat de nacht bijna voorbij was en het niet langer mogelijk was het werk te voltooien. De architect was niemand anders dan een verschrikkelijke Hrimthurs, in vermomming, en hij keerde nu naar Asgard terug in groote woede over het bedrog dat men hem had aangedaan.
"Jongeheer!" begon mevrouw Deluw, bevende van woede. "Is Willem hier niet?" vroeg de opgeschoten knaap, imperturbabel. "Neen, jongeheer!" antwoordde mevrouw Deluw, "en al was hij hier, Willem mag niet omgaan met een jong mensch, die me dochter toe durft spreken, op een manier, die ... die ... die is, zoo als u gedaan heeft...."
Ik begrijp, dat u mijn situatie ook belachelijk vindt en u neem ik dit in 't minst niet kwalijk ... omdat u óók wel voelt dat ik hij bracht de uitgespreide rechterhand even aan zijn voorhoofd krankzinnig werd van woede op dat moment. U kan begrijpen, hoe helsch ik was! Volkomen! 't Was een verschrikkelijke toestand. Een supplice, meneer! Maar 't ergste kwam nog.
Er was haat en woede in het gesmak der etende monden om mij heen, die kleinere stukken vleesch genoten. Men sprak van: »zeker thuis nooit vleesch«, en, dagen daarna, volgden mij nog sombere blikken.
Doe het weer in zijn zak. Het komt ons niet toe; maar de wapens nemen wij hem af, opdat hij er geen onheil mede aanrichte. Ik zette den kerel weer op den grond. Hij knarste van woede op zijn tanden. Wie en wat was hij eigenlijk? Als wij het hoorden, zouden wij van angst sidderen, had hij gezegd.
Ik veracht zijn woede en ik veracht zijn gunst. 't Is nu uit met mijn toegeeflijkheid.« Luther gevoelde zich nu tegenover Rome volkomen vrij; en in een ernstigen, gemoedelijken brief deelde hij den paus de reden mee van zijn scheiden.
Woord Van De Dag