United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !


Mochten deze landen, vroeg of laat, op nieuw een crisis hebben te doorleven, als in de jaren 1848 en 1849, dan zou, buiten eenigen twijfel, de woede van de boeren zich niet tegen de Magyaren, maar tegen de Joden keeren.

Thans, op klaarlichten dag, was in deze wijde straat een overrompeling bepaald onmogelijk; bovendien had het geweld zich ontmaskerd, het kanon was beginnen te bulderen, en het leger stormde tegen de barricade. De woede was nu behendigheid.

De jonge Vlaming voelde dat zijn benen door de knieën van de Fransman gedrukt, zich bogen en de grond ontgingen. Dit langdurig gevecht, waarin hij voor de eerste maal des levens zijn moed zag feilen, was hem pijnlijker dan de hel. Kokend schuim kwam op zijn lippen, en hij werd uitzinnig van woede.

"O, ik wil het ook niet hebben in mijne handen, maar onder mijne voeten!" zeide de Engelschman en liet den hak van zijn laarzen zien. Dolorès beefde van woede en wilde in verontwaardiging losbarsten, toen zij aan den vinger van den Engelschman een ring zag, waarvan de diamant misschien wel een rente van vijf-en-twintighonderd francs vertegenwoordigde.

Door de woede van den strijd verhit, wilden de poorters in den eerste op zijne stem niet luisteren, en dreigden zelfs den veldheer en zijne ridders te doorsteken, indien hij de booze en verfoeilijke Tancmars tegen hunne woede wilde beschermen; maar eindelijk loch bedaarde het gewoel en geschreeuw een weinig, en dan traden eenige oversten der neringen vooruit, om den veldheer de eischen der poorters te doen begrijpen.

De trotsche edelman, in woede ontstoken over deze terechtwijzing van een geminachten poorter, bijt hem toe: »Het voegt u niet, 's konings krijgslieden te tellen«. Gelijktijdig heft hij zijn zwaard en slaat daarmede in de richting van Zwart Jan.

De kadine echter, wier woede nu geene grenzen kende, greep eene kan met kokend water en goot die over het hoofd der arme Zeïnib uit. In dit oogenblik trad de sultan, die het oproer vernomen had, het vertrek binnen. Zeïnib, die aan al hare leden sidderde en van pijn niet wist wat zij deed, wierp zich aan zijne voeten.

De woede van dit monster kon enkel gestild worden doordat men het een Helle-koek gaf, waaraan zij nooit gebrek hadden, die altijd aan de behoeftigen brood hadden geschonken. Luid blaft Garm, Voor het Gnipa-hol. Saemunds Edda.

Nu keerde hij naar huis terug, en voor zijn vader neerknielende, verhaalde hij, wat er gebeurd was en bad om zijn vergiffenis. Maar dezen keer was de woede van zijn vader buitengewoon en hij joeg hem zijn huis uit. Wat kon de ongelukkige zoon doen in dit nieuwe verdriet? Hoe kon hij bedelen, hij, wiens ouders zoo welgesteld waren?

De meid weeklaagde, alsof zij werkelijk schuld had en te meer, omdat zij soms riep: Wee mij, genade om Gods wil; o houd op! En haar stem was zoo door haar geschrei veranderd en Arriguccio zoo verblind van woede, dat hij niet had kunnen zien, dat het een andere vrouw was dan de zijne.