Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Tot eenig antwoord knikte zij veelbeteekenend met het hoofd en wierp een zijdelingschen blik op den bouwmeester; Dion gaf hierop aan zijn vriend een korte verklaring wie zij was, en verzekerde van den anderen kant haar zelve dat hij alles, ook het grootste geheim, gerust hooren mocht.
Ik had dezen eens dienst geweigerd, omdat ik meende, dat hij daarin buiten zijn macht ging, en dit vergaf hij mij nimmer. Murphy was weer hersteld en deed zijn dienst; zijn haat tegen mij was geenszins verminderd, en nooit had ik rust in zijne tegenwoordigheid. Eens wierp hij mij met kracht een harde beschuit naar het hoofd, mij daarbij een onteerenden scheldnaam gevende.
"Van 't eerste oogenblik dat hij me gewaar werd, wierp hij me alle vervloekingen der profeten toe. Zijn oogen schoten vlammen, zijn stem huilde, hij hief de armen als om den bliksem neer te halen.
't Was een heldere, stille, frissche avond, zooals gewoonlijk de Decemberavonden zijn in den Kaukasus; de zon was links achter de steile uitloopers van het gebergte weggezonken, en wierp haar rozige stralen op de tenthutten, die over den berg verstrooid lagen, op de heen en weer loopende troepjes soldaten, en op onze beide kanonnen, die, plomp, als met uitgerekte halzen, onbeweeglijk, twee schreden voor ons op een aarden batterij stonden.
Toen ik den 19den Juli 1905 Erzeroem verliet en langzaam de steile helling beklom, die naar het Palandoeken-gebergte voerde, wierp ik nog een laatsten blik op de stad, eer hooge bergen haar aan mijn oog onttrokken. Van uit de hoogte gezien, sprongen de beide voornaamste monumenten mij onmiddellijk in het oog.
Het midden van de place du Caroussel bereikt hebbende, wierp hij een jaloerschen blik op de Tuileriën.
Nu hij weer alleen, in de zacht-belichte kamer, daar stond nevens haar, vóor de groote lijst van de spiegelkast, beving hem ineens de bangheid van zijne opgestapelde leugens. Hij week echter niet, wierp zich geheel in den troebelen vloed, dien hij had doen aanstormen en waaronder hij nog steeds de stuipen van zijn opgeruid geweten hoopte te stikken. Hij was echter zenuwachtig geworden.
»Zijn waarheidsliefde is onverdacht," zuchtte tante Martje. »Hij kan zich vergissen," zeide Kloppers bedachtzaam. »Hij heeft zich niet vergist," beweerde Jansen. »Hoe groot was de afstand tusschen hem en den brandstichter?" vraagde Kloppers. »Een en veertig pas," zeide Jansen. »'t Was nacht," wierp tante Martje er tusschen in.
Een oogenblik aarzelde hij; hij verbeeldde zich een gil zijner moeder te hooren; toen haalde hij, verder gaande, een brief uit zijn uniform te voorschijn en opende hem: "Het is zoo; de dans begint," fluisterde hij, de regels doorvliegende; somber trad hij zijne kamer binnen, en wierp zich in den stoel, die bij den haard stond.
Hij rekte zich uit, wierp zich weer als te voren op de sopha en sloot de oogen. "Slapen, slapen!" zeide hij. Doch met gesloten oogen zag hij nu Anna's gelaat nog duidelijker, maar zooals op dien gedenkwaardigen avond voor den wedren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek