Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
De kleine, wel verzadigd, legde ze behoedzaam in het manden wiegje, dat naast het ledikant stond. Zachtkens op de teenen gaande, gluurde zij nog even in de bedsteden om te zien, of wel de andere kinderen behoorlijk onder de dekens lagen. Zij knielde naast hem neder, om God, na een dag van zegen, te danken en rust voor den nacht te vragen.
Hij nadert het wiegje van zijn eerstgeborene; het kleed wordt opengeslagen; het wichtje slaapt, en toch toch vat hij het in zijn armen; hij kust het, en kust het weder. Een pijnlijk kreetje ontsnapt den mond van den kleine liefde geeft dikwerf pijn. Eensklaps sluit hij het kind aan zijne borst; werpt een dekkleed over het teedere schepsel, en snelt met zijn schat ter deure uit. Waarheen?
"Kijk hier liggen de schoapkes zeu scheune te rusten," hikte zij droog, hem voor het kleine beddeken en 't wiegje brengend. Hij zei geen woord meer. Hij keek zijn kinderen lang aan, met starren klik, en keerde zich toen om. Zijn wenkbrauwen stonden gefronst, zijn kin beefde. Geen enkelen klank meer uitten zijn bleeke, bibberende lippen.... Zij wist het nu, hij kon niet meer genezen....
Zij was zóo uitgeput, dat zij alleen heel zachtjes praten kon en dadelijk weêr moest zwijgen na dat men begrepen had, wat zij verlangde. In de ziekenkamer was een volte en een drukte. In de eerste week had Mathilde volstrekt geweigerd het wiegje uit haar kamer te laten wechnemen. Zij wilde haar kind onophoudelijk bij zich hebben. Het moest liggen onder het bereik van haar blikken.
Doch er was iets in haar blik, dat hem zeide, dat hij doorzien was, en toen gaf hij het komediespelen in zijn eigen huis op. Zij zette het wiegje in het kleine kamertje, dat aan de zitkamer grensde, en week dag noch nacht van de zijde van haar kind.
Fritsje wiegde in zijns vaders armen vóór- en achterover. De vader wist echter niet wat hij deed. Fritsje weet niet wat een schommel is, maar hij vond het prettig. Een beetje later is 't hem alsof hij in zijn wiegje ligt. En de vader hij wist wel wat een schommel was, en meende dat hij met klein Fribbeltje erin zat.
Ik kan mij die periode uit mijn kindsheid natuurlijk niet meer voor den geest brengen, maar mij dacht, ongeveer zóó moet de beweging geweest zijn die mijn goede bezorgde moeder met haar voet aan mijn wiegje mededeelde. Een, twee! E-é-é-n twee-e-e! heen terug! hé-é-én terúg!
Vader is groot, maar zus is klein." "Neen," zegt moeder, "zus is niet lief. Tony gaat met vader mee en zus mag niet pruilen en gaat zoet met de poppen spelen, totdat Tony thuis komt. Kijk Sientje is niet eens aangekleed. Wat is je wiegje slordig. We zullen het samen eens opknappen", en moeder gaat mee naar het speelhoekje en zus vergeet haar verdriet. Tony gaat met vader mee.
Zooals hij zich toen verbeeldde, dat het de woning was van haar en van hem, die zij samen in gereedheid brachten, zoo verbeeldde hij zich nu één oogenblik, dat 't haar en zijn kind was, waarop zij samen wachtten. Zonder dat hij 't zelf wist, streek hij met zijn hand over het wiegje, en er sprak zooveel teederheid uit deze enkele beweging, dat zij geheel onwillekeurig zijn hand greep en die kuste.
»Grootvader!" roept de jonge vrouw met een stralend gezicht, den kleine in zijn wiegje leggend. Zij snelt op den grijsaard toe en kust hem. »Nu, dat is nog eens een kostelijke verrassing!" roept ze verheugd. »En hoe maken het Grootmoeder en Oom Jan en tante Geertrui en de kinderen en de andere familie?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek