Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
We zullen samen manoeuvreeren en met goed weer zal het best gaan, maar met slecht weer, welnu, met slecht weer, zullen we alles doen wat we kunnen en we zullen u redden, mevrouw Weldon, u en uw kleinen Jack, allen. Ja, 'k voel dat 'k het doen zal...." En hij voegde er bij: "Met Gods hulp!" "En nu, Dick, zou je juist kunnen zeggen, waar we ons op 't oogenblik bevinden?"
In dat geval, zou het kunnen zijn dat we vrij ver van het dichtstbij zijnde dorp verwijderd waren, 't geen zeer noodlottig zou zijn." "Welnu, wat te doen?" herhaalde Mevr. Weldon. "Ik zou raden," hernam Dick Sand, deze schuilplaats niet te verlaten voor dat we goed omtrent onzen toestand zijn ingelicht. Morgen, na een nacht rust, zouden twee van ons op ontdekking kunnen uitgaan.
Nu is die afstand bijna even ver, en in uw plaats zou ik liever niet langs de pampa's van de Argentijnsche Republiek willen reizen. Wat mij betreft, tot mijn groote spijt, zou ik u niet kunnen vergezellen." "Gaan dan de schepen, die van Chili naar Peru varen, niet in 't gezicht van deze kust voorbij?" vroeg daarop Mevr. Weldon. "Neen," antwoordde Harris.
Op dat oogenblik liet Dingo, nog altijd met zijn pooten op de reeling, een jammerlijk geblaf hooren, dat op bijgeloovige menschen een ongunstigen indruk zou gemaakt hebben. Dit geblaf deed zelfs Mevr. Weldon ontstellen. "Dingo," zei ze, "Dingo! moedig je op die wijze je vrienden aan? Kom, een helder, vroolijk geblaf!"
De Pelgrim was een van de kleinste, maar de beste vaartuigen die James W. Weldon ieder jaar uitzond zoowel door de Behringstraat naar de noordpool-zeeën als naar de streken van Van Diemensland of van kaap Hoorn, tot den zuidpool-oceaan. Het schip liep uitstekend.
Er is volk noodig zoowel om de booten die den walvisch moeten aanvallen te besturen als om de gevangen dieren in stukken te hakken. Maar, naar het voorbeeld van zekere reeders, vond ook James W. Weldon het veel zuiniger om te San-Francisco slechts het tot het bestuur van het vaartuig benoodigde aantal matrozen aan te werven.
Maar niets verstoorde de stilte noch de duisternis van het woud. Tom was niet ingesluimerd, maar in zijn herinneringen verdiept, zat hij met gebogen hoofd onbeweeglijk, alsof hij door een plotselingen slag was getroffen. Mevr. Weldon wiegde haar kind in haar armen en had slechts gedachten voor hem.
"En 't zal geschieden, mevrouw Weldon, 'k zal u op een veilige plaats ontschepen," antwoordde de leerling met vaste stem. "Bovendien geef ik de hoop niet op om, als we dichter bij land komen, eenige vaartuigen te ontmoeten die den kusthandel drijven. Kom! mevrouw Weldon, de wind loopt naar het noord-oosten!
Dat drommelsche dier heeft de hoop teleurgesteld, die 'k bij zijn eerste ontmoeting had." "Maar, lieve Hemel!" riep Mevr. Weldon uit, "had je dan gehoopt hem te kunnen rangschikken in de orde der tweevleugeligen of in die der vliesvleugeligen?" "Neen," antwoordde neef Benedictus ernstig. "Maar is die Dingo, die van Nieuw-Zeelandsch ras is, niet gevonden op de westkust van Afrika?"
"Die hond zal hem toebehoord hebben en gelukkiger dan zijn meester zou hij, als mijn stelling juist is, naar het kustland van den Congo hebben kunnen terugkomen, omdat hij op het tijdstip dat deze gebeurtenissen hebben moeten plaats hebben, door den kapitein van de Waldeck is opgenomen." "Maar," merkte Mevr. Weldon op, "weet u of die Fransche reiziger bij zijn vertrek een hond bij zich had?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek