Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 november 2025
Toen er van schieten gesproken werd, drukte zij den arm van de goede mevrouw Weber heel vast tegen zich aan, want eene duizeling overviel haar; maar, toen eindelijk met zekerheid bleek, dat mijn vader ongedeerd weggekomen was, vloeiden de tranen uit hare oogen; zij bedekte haar aangezicht met haren zakdoek en weende in stilte. Waren dat vreugdetranen? Wie weet het?
Zij weende enkele minuten zonder zich te bedwingen. Toen hief zij het vochtige gelaat weder op, en zeide zacht: »Dat heeft goed gedaan! O, Charmion, ik heb meer dan iemand behoefte aan liefde. Aan uw warm hart is het hier binnen al stiller geworden." »Gebruik het maar, rust er aan uit, zoo dikwijls gij het noodig hebt, tot aan het einde toe!" riep Charmion diep ontroerd.
"Ben ik terecht?" vroeg Marius. De vrouw knikte bevestigend. "Zou ik hem dan kunnen spreken?" De vrouw schudde ontkennend het hoofd. "Maar ik ben zijn zoon!" hernam Marius. "Hij wacht mij." "Hij wacht u niet meer," sprak de vrouw. Toen zag hij, dat zij weende. Zij wees hem met den vinger naar een kleine benedenkamer, en hij trad binnen.
Maar tot mijn achtste jaar geloofde ik, evenals alle andere kinderen, ook eene moeder te hebben, want als ik weende, was er eene vrouw die mij in hare armen nam en mij tegen haar boezem drukte totdat mijne tranen ophielden te vloeien.
Zij weende, omdat haar waan van een verandering in haar toestand voor immer was verstoord, omdat zij wist, dat alles bij het oude blijven en zelfs nog erger dan tot hiertoe worden zoude.
Die merkwaardige heilige stierf in het jaar 834 na Christus, en volgens de berichten weende een groote menigte, zoowel leeken als priesters, op het kerkhof te Okunoin, in Koya, waar hij begraven is.
88 Zie het beest, voor hetwelk ik mij keerde: help mij daartegen, befaamde wijze, daar het mij aderen en polsen doet trillen." 91 "Het past u eenen anderen weg te houden," antwoordde hij, toen hij zag dat ik weende: "indien gij uit dit woeste oord wilt ontkomen;
Hij nam de pin en dreef die zwaren hamer in Brammert's voorhoofd, ver in zijn hersenen, dat de reuzenkop geklonken werd op den harden bodem. Geen pijn was er op zijn gezicht, de glimlach van vrede bleef. Het geluk was in hem, de laatste seconde van zijn leven. Er was een vrouw, die bij het eerste lichten van den dag om hem weende.
In de dagen, die volgden, vergat Ellert den sleutel tot het geluk ... Een doffe pijn was er om zijn hart ... dat het jonge meisje glimlachte, wanneer zij bij Brammert was, en weende, als Ellert haar naderde. Somber staarde hij naar Brammert, wiens gezicht veranderd scheen. Nu geleek hij een mensch, wien alle wenschen zijn vervuld.
Hopen durfde zij niet, maar de vrees en de angst waren weg ook; ze voelde alleen de rauwe pijn van de maag en de ruischingen in den kop die haar deden wakelen op de beenen. Ze ging leunen tegen den muur. De ijzige koude en de rilling overvielen haar lijf en de vermoeienis drukte haar nu van dien slapeloozen nacht Marietje kwam eerst naar huis en het weende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek