Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Den vorigen dag was-i redelyk tevreden geweest met het halfgeboren koncept van den brief aan de opgeblazen Hersilia jammer dat het niet gediend had maar 'n preek... dat was wat anders! Hy wilde 'n paar keer beginnen, maar 't vlotte niet.
Hoe 't zy met die principe-barende vruchtbaarheid van de nauwte, Wouter kende de vrucht, al was-i niet zoo wysgeerig ingelicht omtrent den oorsprong. Over z'n laat thuiskomen bekommerde hy zich dus niet zóó erg, als over de vreeselyke straf die hem wachtte als men z'n nieuw testament met gezangen zou missen.
De zon was bijzonder duidelijk, hij stond recht voor ons uit en dicht bij, zoo groot en zoo rood was-i nog nooit geweest. Hij raakte bijna de rails van den spoorweg, hij maakte geen flikkeringen meer op de dingen, en alleen in de matglazen ruiten van den locomotievenstal, rechts van den spoorweg, was een dof schijnsel. "Je denkt dat ik dronken ben?" Dat dacht ik inderdaad.
Al de hoorders hygden naar de door den titel beloofde onechtheid, en Leentje wist geen raad met 'r vertelling. Ze werd vuurrood. Hy had die oude vrouw vroeger gekend, en toen was-i met haar in... konversatie geweest, zal ik nou maar zoo 'reis zeggen, en ze zouden getrouwd zyn, maar... er was iets tusschenbeide gekomen... en... daarom heet het stuk de Onechte Zoon...
Hy wist met dogmatische precizigheid lieve god, op z'n katechizatie was-i de eerste in die zaken, en had er mooie pryzen mee behaald dat Roomschen zeer dom zyn, en aan allerlei gekheid gelooven. Hierin namelyk ligt het verschil tusschen Katholieken en... andere menschen.
Wat onzen Wouter aangaat, hy vond alles vreemd, maar tot behoorlyke ontleding van z'n indrukken was-i niet in-staat. Voor den tienden keer reeds sedert twee dagen, verdrongen de gebeurtenissen die hem overstelpten, de aandoeningen van 'n oogenblik te-voren. Hy was er duizelig van. Tot zelfs de eigenaardige reuk van de zaal, bracht het zyne by tot verdooving van z'n begrip.
Na lang zoeken en dwalen bevond hy zich op den weg dien hy den namiddag van den vorigen dag was langsgekomen in 't achterbakje van de britschka. Reeds toen was-i niet tevreden. En nu! Naar Femke, naar Femke! riep hy, alsof 't meisjen 'n toovergodin was die maar te bevelen had om verandering te brengen in z'n verdrietigen toestand.
Wel gelukte het hem zich op den in dat huis doorgebrachten zondag iets minder houterig aantestellen dan den vorigen keer, maar telkens bleek er dat de behandelde onderwerpen z'n kennis teboven gingen, en tevens dat de daar gebruikelyke luchtige vrye toon nog altyd boven z'n bereik was. In dit laatste opzicht was-i door z'n schuwheid bewaard gebleven voor ... erger dan niet te kunnen "meedoen."
Nooit had-i zichzelf te-kort gedaan. Toch was-i door 't dom gepeupel onttroond, en met 'n schepel diamanten over de grenzen gezet. Van deze diamanten zoud-i nu in Amsterdam 'n paar dozyn laten zien, en wel in hoedanigheid van roksknoopen en rottingknoppen. De couranten vermaanden dus 't Volk tot den allerwelstgemeenden roep: Leve de Hertog met z'n diamanten!
Was-i nu daarom prodigue, of... verloren dan, als men zich koppig houden wil aan den hollandschen tekst, die nog altyd volgens juffrouw Pieterse de eenig-ware is? Wouter vloekte nogeens: sakkerloot! Verder durfde hy ditmaal niet gaan, hoewel-i terdeeg boos was. Hy kon niet wys-worden uit al z'n zonden, en begreep toch dat er iets aan hem haperde, want... naar huis durfde hy niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek