Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Boulatruelle had, hoewel hij een dronkaard was, een juist en scherp geheugen; een noodzakelijk wapen van verdediging voor ieder, die met de wettige orde eenigszins in strijd is. "Waar heb ik, voor den duivel, iets als dezen kerel gezien?" vroeg hij zich. Maar hij kon zich hierop geen ander antwoord geven, dan dat dit iets geleek op iemand, van wien hem een onduidelijk beeld in 't geheugen lag.
"Wel neen, Axel! dan zouden wij ten minste onze eigene sporen terugvinden, en ik zie niets...." "Maar ik zie wat!" riep ik naar een voorwerp toeloopende, dat op het zand blonk. "Wat is het dan?" "Ziedaar!" antwoordde ik, en toonde mijn oom een dolk, dien ik had opgeraapt. "Hadt gij dan dat wapen medegenomen?" zeide hij. "Ik, in het geheel niet, maar gij veronderstel ik."
Akelige voorstelling! Maar hoor, eensklaps klinkt het achter hem: "Halt!" en omziende bespeurt hij dat hij zich ter plaatse bevindt, waar die wilde Let hem eens zoo'n leelijke poets speelde, en ziet hij dat de gevreesde meester van den bloedhond, zijn hand aan de deurklink van 't Geldersche Wapen slaat, terwijl hij oogenblikkelijk daarna, nogmaals diens gebiedende stem hoort, met het bevel om binnen te gaan.
Het oude Friesche Wapen heeft zeer veel overeenkomst met die wapenschilden, welke sedert de Kruistogten in gebruik kwamen, en dit versterkt de meening, dat het niet van Friso's tijd af als Landswapen of als veldteeken is gevoerd.
Ook Hamconius en Cappidus van Stavoren beweren, dat er van Friso's tijd af een wapen heeft bestaan, hetwelk echter moeijelijk valt te gelooven, daar men het er voor houden moet, dat in den tijd der kruistogten, dus niet vroeger dan in het begin der XII eeuw, de familiewapens zijn uitgevonden. Men zie over dit onderwerp de Bijv. en Aantt.
In stormpas waren de twee jonge Vrijbuiters naar de plaats des gevechts geijld, de oogen glinsterende van strijdlust, en met het wapen in de vuist.
Nu ik aan 't eind van den breeden vijver, als zoo dikwijls reeds op dit vriendelijk plekje de zoete stemmen van een eersten lentemorgen beluister, nu bespeur ik, noch langs die vijverzoomen, noch op de paden tusschen 't hout, eenig spoor van menschelijk leven. Doch zie, een woudduif schrikt op. 't Geklinklang van een bungelend wapen doet zich hooren.
Daarna stroopte hij de hemdsmouwen op tot boven den elleboog en toonde een arm als de Hercules van Farnese. Deze hoopvolle uitvoerder der krijgswetten greep zijne cat. Het handvat daarvan was twee voet lang, een en drie kwart duim dik en met rood laken bekleed. De staarten van dit vreeselijk wapen, negen in getal, waren drie voet lang, en elk hunner van de dikte van een vinger. Mr.
Terwijl ik hem verbind, verhaalt hij mij hoe de aanval begon. De aan de schildwachten gegeven bevelen werden nauwkeurig opgevolgd. Ieder Soeloenees, man of vrouw, die de poort wilde doorgaan, werd onderzocht en aangehouden, wanneer men eenig wapen bij hem vond.
Sedert dien tijd rustte dat wapen achter de kleine kunstig gesloten deur onder den cylinder van zijn bureau, en slechts enkele malen haalde hij het voor den dag, ten einde het te reinigen en in bruikbaren staat te houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek