Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Hij nam den mantel over den arm en wandelde naast haar voort. "De weg lijkt een moeras," begon hij na een poos; "wij moeten trouwens haast aan de plek komen, waar de molenbeek buiten hare oevers is getreden wacht! Daar zijn wij er reeds; ik zal zien of er niet een pad door het bosch te vinden is." Zij zag in de schemering zijn slanke gestalte, die zoekende den weg langs ging; toen kwam hij terug.
"Nee Hendrik, wacht... ik weet niet.... ik heb.... Is.... isse de juffrouw weer heelemaal beter....? Zou het wel goed zijn dat ik.... als de generaal....? Watblief?" "Wou je liever niet binnengaan menheer Van Hake? Ja, als u in de zaal wilt, of in de eetkamer, dan...." "Nee Hendrik, ik meende alleen...."
Waarom spreekt onze moeder mij dan immer van een schooner en gelukkiger vaderland? En waarom blinken er tranen in haar oog, als zij zegt, dat een beter oord mij wacht? DE BROEDER. Lieve Rosa, indien de tranen des menschen als edele gesteenten met verschillende kleuren glinsterden, zouds du uit moeders oogen witte en zwarte waterparelen zien vallen.
Maar de woeste, zeer gevaarlijke honden, die rondom het kamp de wacht houden, noodzaken ons op een eerbiedigen afstand te blijven: zonder onderscheid vallen zij iederen Europeaan aan; en wij zouden niet gaarne het lot deelen van dien russischen officier, die per rijtuig van Wladikaukas naar Tiflis reizende, een eind weegs te voet wilde afleggen, en wiens laarzen alleen werden teruggevonden: hij was door de honden opgegeten.
Laat mij er direct bijvoegen, dat zij dan weten, dat heel Rhodesia, beneden de Zambesie-rivier, niets anders dan één groote, woeste vlakte is, bewoond voor het overgroote deel door inboorlingen, en dat het als het ware wacht op energieke blanken, om het tot ontginning te brengen.
Toen leerde de meester ons de woorden en de muziek, de woorden in 't Duitsch, ofschoon we in die taal geen les kregen. En we zongen uit volle borst meerstemmig: Est braust ein Ruf wie Donnerhall, Wie Schwertgeklirr und Wogenprall: Zum Rhein, zum Rhein, zum Deutschen Rhein! Wer will des Stromes Hüter sein? Lieb Vaterland magst ruhig sein: Fest steht und treu die Wacht am Rhein.
"Huck wacht totdat wij er zijn. Als wij het er niet vinden krijg je mijn trom en alles wat ik in de wereld bezit. Waarachtig, dat krijg je." "Best; dat blijft afgesproken. Wanneer zullen we gaan?" "Nu dadelijk, als je 't goedvindt. Ben je sterk genoeg?" "Is het diep in de grot? Ik ben pas een dag of drie, vier op de been en ik kan, geloof ik, niet veel verder dan een half uur loopen, Tom."
Wacht, hier is een klein hek dat de gladgeschoren doornenhaag verbindt en toegang tot een tuintje verschaft. Voorzichtig, wij zullen u voorgaan, want de paadjes zijn smal, en licht zouden wij, naast elkander gaande, de palmranden vertreden die rechts een perk met goudsbloemen, en links een bed met Oost-Indische kers omzoomen.
"Misschien wel," zeide Lewin; "maar toch bewonder ik je grootheid en ben er trotsch op, dat mijn vriend zoo'n beroemd man is. Maar, hoor eens, gij hebt mijn vraag niet beantwoord", voegde hij er bij en zag Oblonsky met zekere spanning in de oogen. "Nu goed, goed, wacht maar, daar komen wij ook al aan toe.
Ik protesteer tegen dat: Ik ben nu heerlijkst, meesteres! riep Ka. De vrouw is nooit meesteres over de man geweest! Wacht maar, tot je verliefd wordt, dreigde Robert, die zuchtte onder de luimen van een capricieuse jonge dame. Word niet verliefd, nooit, raadde Max. Laten ze op jóu verliefd worden. Je kan niet buiten verliefd zijn, wist Jan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek