Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 november 2025
Enkele echter van zijn stellingen waren zeer zonderling; hij meende bij voorbeeld, dat de planeten bij haar beweging in de ruimte een prachtige harmonie voortbrachten. "Waarom hooren wij die dan niet?" vroegen zijn leerlingen. "Omdat de muziek te fijn is voor de menschelijke ooren," luidde zijn antwoord.
't Was wel een aardig meisje, om te zien, doch hetgeen eraan ontbrak, was eigenlijk, wat ze te veel had. Ze kon alleronmenschelijkst, allerongedanigst, allerverduiverkaterst veel praten. Ze praatte van den vroegen morgen tot den laten avond. "Ratteretalleratatteratattertatatatterteta," ging het den heelen dag, dat het den armen Halichem duizelde in zijn ooren. Waar ze over praatte?
Wanneer wij haar daar hebben gezien, gaan wij ook de andere dingen beter begrijpen: hij is van het begin af een bijzonder kind; een, die evenals het kind Jezus, zou geantwoord hebben, wanneer wij hem vroegen »waarom doet gij zoo?«: »weet gij niet, dat ik moet zijn in de dingen mijns Vaders?« Er is iets naïefs in Jozef, kinderlijk is hij tegenover zijnen God.
"De piek des Arcines!" riepen wij verrast uit, en vroegen tegelijk aan Sémiond of die top ook, voor zoo ver hij wist, reeds vroeger was bestegen geworden. Hij wist niets anders, dan dat die top daar voor ons de Pyramide heette, en dat hij dertig jaar geleden, enz. enz.; ook wist hij dat sedert dien tijd niemand dien top had beklommen. "Dan is alles in orde.
Hun lot was schrikkelijk, geene de minste hoop bleef hun over. Had God waarlijk hen vervloekt en tot eenen ijselijken dood gedoemd, om voor den moord des graven te boeten? Volgens de wetten en gebruiken der Kerels waren alle magen en vrienden van eenen moordenaar mede verantwoordelijk voor de misdaad. Zij vroegen in zich zelven, waarom het daarboven in den hemel met insgelijks zoo zou zijn.
Maar zie, toen zijn broeders thuis kwamen, wachtte hen geen avondmaal, hun bed was niet gespreid en de stof lag nog op den deurdrempel. Hoe, waren allen in huis overleden? Toen zagen ze hun moeder in een donkeren hoek van de kamer zitten. Heur haren hingen wanordelijk over haar gelaat en zij teekende met haar vinger figuren op den grond. "Wat is er gebeurd?" vroegen de broers.
De buurvrouwen wilden wel voor 't kind zorgen, dat het gewasschen en gekleed werd. De boer verbaasde zich niet, dat het steeds zoo goed voor den dag kwam, even zoo, of de moeder het hielp. Nooit vroeg hij, wie het oppaste. Hij zou hetzelfde voor zijn buren hebben gedaan, wat ze nu voor hem deden, en des avonds in de stilte vroegen ze hem niets.
"Schei toch uit met natte beenen halen." "Maar de beesten dan?" vroegen zij. "Zij zijn bang en zullen elkander vermoorden." "Neen, neen, kom maar boven.... Dadelijk. We zullen wel zien." Het was onmogelijk het vee te redden, als het water bleef wassen. Ik vond het echter onnoodig onze huisgenooten te verontrusten. 't Beste wat ik doen kon, was een onbezorgd gezicht te zetten.
«Dat is waarlijk goed betaald!» zei de groote Klaas, liep gezwind naar huis, nam een bijl, gaf aan al zijn vier paarden een slag voor den kop, stroopte hun de huid af en reed met deze huiden naar de stad toe. «Huiden, huiden! Wie wil er huiden koopen?» riep hij door de straten. Alle schoenmakers en leerlooiers kwamen aanloopen en vroegen, wat hij er voor moest hebben.
Het grootste gedeelte van de bezetting verdedigde zich tot het uiterste, eenige weinigen vroegen om genade, die echter niemand verkreeg. Het gesteun der gekwetsten en het gekletter der wapenen vervulde de lucht; de grond was glibberig van het bloed van wanhopige en stervende menschen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek