Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Zich diep gebogen houdende en leunende op eenen staf, als hadde hij moeite om zijne verstijfde beenen te sleepen, stapte hij langzaam vooruit en schikte zich tusschen andere noodlijdenden, achter des graven rug.
Toen hij bezig was zich te kleeden, werd er eensklaps op de deur geklopt. Mijn meester keek door het kleine venster, herkende den alguazil van den vorigen dag en vroeg hem wat hij wilde. "Doe open," antwoordde de alguazil, "de corregidor wil u spreken." Bij dezen verschrikkelijken naam verstijfde het bloed in mijn aderen.
Vruchteloos is elke poging; tevergeefs is alle uitzicht op hulp. O Heere God, welk een eeuwigheid! Maar straks is ook die laatste strijd gestreden, en de sneeuw ontdooit niet meer van de verstijfde lippen, met wier laatste smartkreten zich telkens de aanklacht eener schoone waanzinnige vermengde, het nooit vergeten: "Beulen, moordenaars!"
Tenslotte slaagde Esplandian er in, zijn rechterhand te bevrijden uit de grijparmen van den draak, en, een tooverzwaard trekkende, dat Urganda hem gegeven had, stak hij het door de geschubde huid van het monster. Doodelijk gewond liet het tooverdier zijn prooi los, en het geweldige lichaam verstijfde in den dood.
Toen borduursels en gobelins, die fresco's der kille kamers van het Noorden. En terwijl hij zich hierin verdiepte, werd hij bijna treurig gestemd door het bederf, dat de tijd bracht in alle mooie dingen. Hij, tenminste was dat ontkomen! Geen winter verstijfde zijn gelaat, bevroor de frisschheid zijner jeugd. Hoe anders was dat met dingen van materie! Waar waren zij gebleven?
Zij zagen vrouwen met hun kinderen in de armen te midden van ijsschotsen, hen omhoog heffende naarmate zij zonken; reeds ondergedompeld, trachtten zij ze nog met hun verstijfde armen boven water te houden. Te midden van die ontzettende verwarring zakte de brug voor de artillerie in elkaar.
Of 't innig plichtgevoel aan 's levens ader knaagde; 't Zij dat de Godheid-zelv dien invloed wederhield Die 't hemelzalig mensch- en englendom bezielt; Iets schriklijks scheen in eens zich op 't gelaat te spreien. Elpine schokte, en wilde, en ach! zy kon niet schreien. Haar tong verstijfde. Wat schrikbre bliksemstraal, Wat donder op dit hart! ô laat my, laat my sterven!
Zij had een nieuwe muts op en Wilmpje stak zijn handje naar de keelbanden uit; zijn oogen lachten en zijn open mondje was heelemaal vochtig; toen gaf zij opeens hem een zoen daarop; zij voelde de weeke zoelte tegen haar lippen; zij keek op: meester Jonkers stond in de waranda, maar het was meester Jonkers niet; hij lachte schril en kwam een stap naderbij; Sprotjes hart verstijfde van schrik; zij wou gillen, maar haar keel was toegeschroefd!
Zij was geheel en al mensch geweest in dien éénen verschrikkelijken nacht. O! gij hoonende geest der zelfbeschouwing. Toen Marianne met onuitsprekelijke inspanning haar verstijfde armen ophief en ze om Gösta's hals legde, toen moest gij, als de oude Beerencreutz uw oogen opheffen van de aarde en de sterren aanzien. In dien nacht was uw macht gebroken.
Wanneer plotseling zijn korte strophe op de eenzame hoogten weerklinkt, begroet de reiziger vroolijk de nabijheid van zulk een fraai wezen en rust zijn oog met welgevallen op deze zich bewegende Alpenroos, die de indrukwekkende, maar voor eeuwig verstijfde omgeving op zulk een aangename wijze verlevendigt."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek