United States or Jamaica ? Vote for the TOP Country of the Week !


En zie als sneeuwvlokjes licht, stuiven ze op; en dwarrelen over daken en goten, om echter al spoedig verloren te gaan in de doodsch-looden tint van dien somberen dag.

»We hadden vandaag ons werk een heel eind van de stad," gaf Willem tot opheldering. »Een buitenplaats sloopen!" voegde Jakob er aan toe. »Ja, slóópen, slóópen! Da's tegenwoordig nog maar het bloeiendste handwerk!" barstte Stargardt wrevelig uit. »Hier in Amsterdam verdwijnen nu al gehééle wijken; de Vechtstreek, de Diemermeer en Haarlem's omgeving verloren het ééne landgoed na het andere!

Uit vrees van ons aan grooter gevaren bloot te stellen, zou hij in staat wezen terstond zijn eigen weg te gaan en ons alleen te laten trekken. In dat geval ware hij naar alle waarschijnlijkheid verloren en wij moeten er hem dus in het geheel niet over spreken. Maar zult gij Jan er ook niets van zeggen? Waar denkt gij aan Kayette?

Hoe levendig herinner ik mij die droomerige dwaaltochten, straat in straat uit, waarin we gehuld waren in de atmosfeer van ons eigen weemoedig-melodisch geroep. Niemand dacht aan opgeven. Ook wij waren verloren, verloren in dienstbetoon. Alleen nu en dan hielden we stil, als een deelnemende vrouw vroeg: »Hoe oud is het, jongens?" Drie jaar. »Nee, niet gezien, hoor!"

En hebt gij ooit, als Allen en Ned, aan Capi de kunst geleerd om wollen kousen te apporteeren, die niet verloren waren? Neen, duizendmaal neen!

Bij den tempel van Aboe Simbl echter, waar het gezicht wordt beperkt door de lijn der rotswanden, die opzettelijk tot op een bepaalde hoogte zijn teruggebracht, om het effect van het beeldhouwwerk te verhoogen, winnen de beelden in grootte, wat de berg aan hoogte heeft verloren, en schijnen daardoor nog reusachtiger dan zij in waarheid zijn.

"Zou ik reeds bij den eersten hinderpaal de partij als verloren beschouwen? Is dat wel zoo manmoedig, als ik mij dat verbeeld? Zou het niet beter zijn eenige vooroordeelen op te offeren en mij harer waardig trachten te maken?.... Er bestaan zoo vele lieden, die met diamantzoeken in weinige maanden een vermogen verwerven! Waarom zou ik dat ook niet doen?

Ik heb den sleutel van het kasteel verloren, en kan hem niet terug vinden.... Ik kan nu ook niet zoeken. Waarom niet? Omdat ik ziek ben en hier eerst gezond moet worden. Hier? Neen, in 't dorp, achter de bosschen. Het kind dacht na. Weten ze in 't dorp, dat je een prins bent? vroeg ze. Neen. Weet ik het dan alleen? Velen gelooven het niet! Zoo; ik zag het dadelijk! Je ziet er uit als een prins!

Ik heb nog wel heel andere knapen nagereden! Als hij achterom kijkt, zijt gij verloren! Neen, hij. Verbeeldt u dat niet. Hij is een Miridiet, een dappere! En wat ik ben, zult gij vandaag zien. Toen ik begon hem te volgen, verloor ik hem geen oogenblik uit het oog. Had ik hem niet kunnen neerschieten, zoo dikwijls het mij goeddacht? Was hij in mijn macht of ik in de zijne?

Zijn trekken verloren iets van hunne gewone strengheid toen hij het schoone wezen, dat voor hem stond, aanschouwde, alleen, zonder een enkelen vriend, en zich met zooveel verstand en moed verdedigende.