Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Zonder hem zouden wij verpletterd of verdronken zijn. Na den Raudal zonder verderen hinder te zijn doorgekomen, gaan wij aan den rechteroever aan land, waar wij eene uitstekende plaats vinden voor ons kamp. Hoewel het nog klaar dag is, besluiten wij hier te blijven om te overnachten. Goddank! wij zullen weldra menschen ontmoeten.
"Maar, beste Mevrouw," zei de arme vrouw, "ik beveel hem u wel aan: laat het arme schaap toch goed verzorgd worden, tot ik terug ben." De Weduwe verzekerde haar dat zij er alle zorg voor dragen zou, waarop de moeder vertrok. Men zag haar dien dag niet terug, noch ook den vader. Eerst na drie dagen vernam men, hoe beiden zich in den Teems verdronken hadden.
Dus wilde deeze arme jongen, die byna in de Rivier verdronken was, liever onder de geesselslagen sterven, dan de geheimen van zynen meester ontdekken. Waar zyn de Europeanen, met zulk een moed en trouw begaafd!
De Duitscher, van wien ik daareven sprak, is in den Pilcomayo verdronken. En hoevele onbekenden vonden niet in deze streken den dood, wier lijken somtijds de Rio de la Plata komen afdrijven naar den Oceaan, om spoorloos te verdwijnen. Maar thans zetten wij onze reis naar Oruro verder voort. Van het landschap valt niet veel nieuws te vermelden.
"O, paatje," antwoordde zij, "ze zeiden dat u verdronken was, en ik huilde en wou dat ik ook verdronken was. Toen kwam moeder eindelijk thuis, en ze zei dat u beter was, en ze was boos op me, omdat ik nog huilde en naar u toe wilde. Maar ik bleef toch huilen.
Het ging hem als de anderen; zoo lang hij op het vaste land bleef, was er voor hem niets te verdienen; overal waren katten, en zelfs zóóveel dat de pasgeboren jongen gewoonlijk verdronken werden.
Je vader is hier in 't zeegat over boord geslagen en verdronken, en je moeder is vandaag voor eene week gestorven. Ze zeggen van verdriet! Maar zeg, wil-je nou niet ereis?" "Wil-je nou niet ereis?" Wie zou nu lust in 't vechten hebben? Maar hij kon het wel zeggen om mij te plagen en daarom vraagde ik: "Maar zeg, Witte, is het waar?" "Als je me niet gelooft dan begin ik dadelijk!
Op zekeren dag in de verdronken Savanen wandelende, schoot ik een vogel, dien ik voor het gevleugeld en gewapend Waterhoen van EDWARDS herkende.
Dat is een menscheneter. Zes maanden geleden hebben hij en de rest van de bemanning den toenmaligen kapitein van de Arla verdronken. Ze deden het aan dek, mijnheer, hier op het achterschip, bij den overloop van de bezaan." "Het dek zag er verschrikkelijk uit", zei de stuurman. "Begrijp ik goed ?" begon Bertie. "Ja, precies", zei kapitein Hansen. "Hij is bij ongeluk verdronken." "Maar aan dek ?"
"O, ja, bij kalm weer en in de baai gaat het wel," hernam hij, "maar gesteld dat ge voorbij Rumball Point afdreeft en de branding op u kreegt wel dan zoudt ge binnen vijf minuten verdronken zijn. 't Is ongepermitteerd, juffrouw, dat zeg ik." Beatrice lachte weder en ging heen. "'t Is me een rare!" zeide de oude man, zijn hoofd krabbende, terwijl hij haar nazag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek