Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 september 2025
Zij is altijd grootsch geweest op hare mooiheid en fijnheid en hare damesachtige manieren, tot zij vergeten heeft wat zij is; en ik zal haar eene les geven, die haar wel van hare verbeelding genezen zal, naar ik denk." "Maar, Nicht, bedenk dat als gij de kieschheid en schaamte bij een jong meisje verdooft, zij spoedig tot alle slechtheid in staat moet worden."
En wy, myn Heer, wy waaren noch berooft Van zulk een schat, indien dat Dichtren hooft RACINE, die gelyk een zon verdooft Alle andre lichten, De laafte hand niet had aan ’t werk geleid, De Griekse lof door zyn verstand verbreid, En Dichters naam gewyd d’onsterflykheid Door zyn gedichten. Zy volgt van ver die groote baak in zee, En zoekt by u een lieve en stille ree.
MOZES en AARON tot FARAO. Groot koning van de stranden Des Nijls! de Koning, die den scepter voert in handen Van hemel, aarde, en zee, die uwen glans verdooft, Der koningen Monarch, en aller prinsen Hoofd, Heeft ons gezonden hier. Wiens scepter of wiens kroon is Ontzienelijker als den rijksstaf Faraonis? 't Onsterflijk Wezen zelf, de Heere Zebaoth. Wie kent er nevens mij een grooter Heer of God?
Marius kwam tot den hoogsten graad van ijverzucht. Hij was er misschien, dacht hij, hij heeft misschien iets gezien! Hij had den invalide willen vernielen. Maar de tijd verdooft alles. Ook de gramschap van Marius tegen "Ursula," hoe billijk en rechtvaardig zij ook ware, trok over. Eindelijk schonk hij haar vergiffenis, maar 't kostte veel moeite; hij was drie dagen kwaad op haar.
Zy maken een fuik van paalwerk, by den ingang van kleine kreeken en in laage gronden; zy dooden aldaar de visch met hunne drietandige pylen, of vergiftigen het water, door 'er wortels van hiary, in Surinamen den naam van tringy-youco of konamy dragende, in te werpen. Deeze wortel verdooft den visch; en in dien staat kan men hem met de hand grypen, terwyl hy op de oppervlakte van het water dryft.
Blijft die spanning uit, dan verdooft alles tot schrikwekkende alledaagsche onheiligheid, een verbazende deeszijdigheid in geenzijdige vormen. Zelfs bij een subliemen heilige als Heinrich Suso, bij wien de religieuze spanning misschien geen oogenblik te kort schoot, blijft toch de val naar het ridicule niet uit.
In 't midden stond een vrouw. Men kon aan 't schoon gelaat en d' eedler wezenstrekken Weldra in haar de koningin ontdekken. . . . . . . . . . . . . . . . . . . Gelijk haar schoonheid aller glans verdooft, Zoo was haar tooisel ook meer uitgelezen; Haar sierde een diadeem van goud het hoofd, Eenvoudig, rijk, maar zonder pronk te wezen; Zij droeg een Agnus-Castus tak daarbij, En hield omhoog het beeld der heerschappij.
Totdat Minaya eind'lijk riep, zijn metgezel en vriend: »De droefheid is geen passend kleed voor wie de wapens dient, Gij, die geboren zijt, mijn held, in een gelukkig uur, Trek vroolijk en verheugd van ziel op zoek naar avontuur. Wat heden gij als smart gevoelt, is morgen zaligheid! Het leed verdooft noch krijgstrompet, noch vreugde van den strijd!«
Dit is haar eenige goede eigenschap; 't is er echter een! Ze is als een kelder. Men zou hier een kanon kunnen afschieten, zonder dat dit aan de naaste wachtpost meer gerucht veroorzaakte, dan het snorken van een dronkaard. Hier verdooft evenzeer het kanon als de donder. 't Is een zeer gemakkelijke woning.
Zij, die wel eens 's nachts de Pasig hebben bevaren, in een van die tooverachtige nachten, die men op de Filippijnen kan hebben, wanneer de maan van 't kristalhelder azuur weemoedvolle poëzie uitstort; wanneer de schaduwen de ellende der menschen verbergen, en de stilte de armzalige klanken hunner stem verdooft; wanneer alleen de natuur spreekt, dezulken zullen begrijpen wat de beide jonge mannen overdachten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek