United States or Laos ? Vote for the TOP Country of the Week !
Er vlogen duiven, en er groeiden veel madeliefkens in het jonge gers der beken. Het rook er naar boter.... Als de zakken betaald en geladen waren, riep Pallieter naar Fransoo, die boven in den houten molen zijn schilderkamer had. Uit het ronde vensterken kwam er seffens een roode, vette kop, die lachend riep "ik koom!" Beiden gingen in "'t Plakleerken" een glas bier drinken.
En zij keek eens en zij knikte, En zij keek weêr en zij blikte Op haar vlugge beentjes neêr; En zij danste een passedijsjen, Naar een zacht geneuried wijsjen, En zij knikte keer op keer. Maar het was, terwijl zij zwierde, Of het luik op 't hengsel gierde, Of... doch langer geen geluid; Echter kraakte vast de wingerd, Om haar vensterken geslingerd.... Wie sprong binnen? 't Licht woei uit!
De moor zong nu ook, die op de stoofbuis stond. Na een nacht vol ijselijke droomen, rees Johan Doxa uit zijn bed. Het was een grijze dag. Achter het kleine vensterken nevelde een miezelregen. Terwijl Johan zich aankleedde en precies op het oogenblik dat hij zijn hoofd voor de eerste maal in de waschkom gestoken had, begon waarlijk zijn druppende neus in de lucht om te snuffelen.
Door een vensterken met ijzeren staven drong de prille Lentedag, toen Johan Doxa zijne oogen openstak. Zijne oogen gingen op langs vochtige muren. Ze bleven daar staren op zonderlinge teekeningen en schrifturen. De klok van het Klooster klepte niet. Hij wilde iets vragen.... O, hoe akelig was zijn mond! Zijne kaken stonden stijf. Een loome pijn hing in zijne leden.
Witte gordijntjes en bloempotten vóór de kleine vensterkes, waardoor heen men hoog over de blauwe velden zag. In den hoek, onder een rond vensterken, stond het door Charlot opgemaakte beddeken, waarboven zij niet vergeten had een crucifixken met gewijde palm te hangen.
Er kwamen geen beelden op, maar iets heel warms, gelijk eene onzichtbare pels, omdoezelde hem gansch. Zijne voeten en zijne handen gloeiden, en langzaam vergingen ze in donzigheid, en hij zou ze niet kunnen verroeren, want had hij nu nog handen en voeten? Hij voelde zijn eigen niet meer. Het vensterken was niet dicht.
"Hadde niet de nood met geweld mijne droomen onderbroken, mij dunkt, ik hadde mijn gansche leven doorgebracht met het hoofd buiten mijn vensterken, maar er was geen middel om te vergeten, dat de armoede nevens mijne zijde stond.
Ze schrok, en haar gezicht werd koud, en een traan, omlage wiegelend, brandde er een gloeiende strepe. Ze bracht hare hand aan haren mond, en bleef zoo, zonder geluid, zonder gebaar.... De dame tuurde lijk te voren door 't lawaaierig vensterken, en buiten schoven nu de zware huizen en sombere schouwen der stad voorbij. 't Was over.
Maar wat voor een leger zal ik hier vinden?" »Het zal proper zijn: Giulietta zal het u spreiden." »En wat voor eten zal men mij hier voorzetten?" »Het zal lekker zijn. Giulietta zal het u klaarmaken." »Dan, mijn vriend laat haar vooral de kropsla er niet bij vergeten!" Ik had goênacht gewenscht, en zat, in het hokje dat mij tot slaapkamer dienen moest, bij het getraliede vensterken.
"Toen de haan hem wakker kraaide, was het woud door de open deur gezien, al blauwig van den vroegen uchtend; een rozige straal gleed van het vensterken in de kluis, en buiten was er getjilp en gefluit van meezen en merels in de koelte."
Woord Van De Dag