Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Nu en dan verrees er in de verte een witte massa en draaide in spiralen rond, werd grooter en steeg op naar de lucht, om dan met verwonderlijke snelheid ons te naderen en te omhullen. Het was een stofwolk, door den wind voortgedreven, en een tweede wolk volgde nog op de eerste.
De hemel, die eenige uren helder is geweest, is op nieuw met wolken overdekt: het dondert reeds in de verte, en weldra valt de regen bij stroomen neder. Doornat nemen wij afscheid van Schutzenberger, ten einde over Breisach naar den Rijn terug te keeren. De volgende morgen vindt ons dan ook in een char-
Men soesde en dommelde zoo genottelijk, te midden dier opgehoopte schatten, door den rijken vrede uitgestort, slechts nu en dan in zijne zoete droomen gestoord door het doffe gerucht van den in de verte woedenden oorlogsstorm.
Uit de verte lijkt het klooster een middeleeuwsch kasteel, met zijn grooten toren en de overblijfselen van versterkingen. Maar pas heeft men het binnenplein betreden, of alles verandert van aanzien.
"Om een vrouw, die ik min en die ik niet minnen mag. De liefde is een arend: ongebonden streeft hij naar't zonlicht, gebonden buigt hij den kop van 't zonlicht af. Zoo ik hier langer blijf, zal mijn arend gebonden worden, en den kop buigen. Ga ik heen, dan misschien, leef ik in de verte, om wat ik dichtbij niet kan bereiken." "Waarom hebt gij 't hier niet kunnen bereiken?"
Het lange, schitterend witte strand is met een groenen plantenzoom bedekt, die, waarheen men ook ziet, in de verte snel versmalt en onder den horizon verdwijnt. Van den top van den mast kan men een uitgestrekte, stille watervlakte binnen den ring zien.
Alleen ziet men nu en dan, zelfs in de kerk, het oude spel herleven, als een achttienjarig meisje minder getrokken wordt door de godsdienstoefening, omdat ze zelf te sterk trekt iemand die daar in de verte achter haar zit.
De Vlamingen wendden hun ogen met blijde hoop naar de gulden ridder, die in de verte kwam aanrennen. Zij konden het woord Vlaanderen nog niet lezen, en konden dus niet weten of hij een vriend of een vijand was; maar in hun uiterste toestand droomden zij dat God onder die gedaante hun een zijner Heiligen toezond om hen te verlossen.
Al 'r idealen te begraven op 'n toren, al 'r droomen en jeugdverlangens welk 'n einde. Toen, wakker geschokt, klaar van denken, botste ze op. In de verte naderde 'n stoet, 'n stevige menschendrom. "Ma!" , gilde ze. Mevrouw schrikte, keek over de borstwering. "De hemel zij geprezen 'n begrafenis!" sprak Amélie koortsachtig-gejaagd: "o, o, wat 'n geluk en net te laat om armen pa ook te redden."
"Ik heb in de verste verte niets van dien aard gehoord," zei Elinor, "dat kan ik u verzekeren." "O zoo! niet?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek