United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !


Echter waren de puinen van Nieuwenhove nog met grijze schaduwen overdekt, onvatbare tinten, die men niet als verven mocht aanzien, lagen overal op de nog slapende natuur, terwijl het rijzend daglicht zich reeds in de blauwe hemelkolken spiegelde. Hier of daar vlood nog een trage nachtuil met afschrik naar zijn hol, en krijste nijdig tegen de glans die hem kwam verjagen.

Ze werd kalm naderhand en snoot zich in haren grooten rooden neusdoek, en veegde trage hare oogen droge. Ze fluisterde, met een droef lachje, Goedele toe dat ze niets hiervan bij Romaan mocht laten gebaren. En vriendelijk, nog even na 't eerste woord een snik meeduwend, vroeg ze: Wilt ge nu Wiezeken zien? Goedele nam de bonte pop, die zij medegebracht had, en ging vóor.

Ik hoorde een klagende stem, die tot mij zeide: 'O, gij trage en onverstandige van hart, om te gelooven en uw God te dienen, die de God van allen is. Wat deed Hij meer voor Mozes dan Hij voor u heeft gedaan? Van uwe geboorte af, waart gij het voorwerp Zijner bijzondere zorg." Op deze manier vroolijkte de onderstelde engel zijn neergebogen geest op.

Dan leven zij, geheel overgegeven aan ledigheid en slaap, in trage rust."

Hoogstens tot een uit weinige leden bestaand gezelschap vereenigd, leiden deze trage dieren een eentonig leven, waarin zij langzaam van den eenen boom naar den anderen trekken. Vergeleken met hunne bewegingen op den grond, is hun behendigheid in 't klimmen zeer opmerkelijk.

In de straat kermden voorbijhollende menschen en onophoudelijk floten de bommen. Ge kunt ze niet tellen, zei Snepvangers en nam een tweeden slok, terwijl hij de trage wijzers van zijn uurwerk in het oog hield. Een beetje beverig had hij het van de ketting losgemaakt en op tafel gelegd. Een wijl spraken zij geen gebenedijd woord. Spitsken lag onrustig onder tafel.

Na eene lange en pijnlijke afwachting komt eindelijk die trage en luie maand Maart het sneeuwgezinde Februari verjagen. De Dahlia's-liefhebber staat eens des morgens vroeg op: hij voelt reeds van in zijne slaapkamer, dat er gedurende den nacht eene natuurverandering is geschied; zijn hart klopt, zijn bloed stroomt; hij kleedt zich bevend en ontsteld.

"Gaat ge zwijgen!" De gedachte aan zijn lief, deed hem pijn ... Toen hij, door den drank beneveld, reeds half in slaap was, schudde Trees hem opnieuw wakker ... "Geert!... Geert!... vader is slechter. Er moet bij gewaakt worden" ... "Laat me gerust, ... 't is goed ..." Met trage galmen sloeg het vier uur, op de huisklok ...

Hij schudde stille zijn hoofd en zijne onderlip zakte rijzekens neerwaarts. Trage schoof hij zijne vingeren door zijn haar, en liet ze lui afsleren langs zijne ooren en zijnen hals. Hij lei ze nadien op de tafel en ging de bochtige aderen na, die blauw uitkrinkelden op het mat-bleeke vleesch.

En zij, die opgebleven zijn en tot nu toe over de tafeltjes in de café's gehangen hebben, rijzen op nu zij schreden hooren op het steenen plaveisel. Ze schudden den slaap van zich en gaan naar buiten. Zij sluiten zich aan bij de spoedig aangroeiende menschenmassa, en de trage tijd begint iets vlugger te gaan.