Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Toch moest hij weer opstaan om opnieuw zijne loopbaan te loopen en nu zonder iemands hulp of raad; nu arm niet slechts aan geld, maar armer nog aan moed, aan kracht, aan lust om dien zwaren Sisyphussteen, dien men het leven noemt, weer den berg op te torsen.
Hij is verlaten nu, maar eenmaal droeg hij Uw naam, Prometheus. Daar werd u tot eer Door de naijverige jonglingschap De lamp uw zinnebeeld door 't heilig duister Gedragen; eevnals zij die door den nacht Van 't leven naar het graf de toorts der hoop, Die zij niet afstaan, torsen; eevnals gij Die hebt gedragen schoonste zegepraal! Naar dit ver doel der Tijden. Gaat. Vaartwel.
Tegenwoordig wordt het trouwen bij groepen minder gedaan, omdat de geestelijken ertegen zijn; maar er was een tijd, toen de stuivershuwelijken, waarbij elk der contracteerende partijen die bescheiden som had te betalen voor het voorrecht, het huwelijksjuk te mogen torsen, druk werden aangemoedigd.
Zij moest een lange, schaduwlooze straat door, waar zij op warme dagen het soms te kwaad kreeg van de hitte; en bij regenweer slierden haar de sluike katoenen kleeren zoo vermoeiend om de beenen, dat zij twee, driemaal stil moest staan om uit te blazen; haar armen waren altijd zoo pijnlijk loom van het werk, dat zij al moeite had het oude regenscherm te torsen; de vrije hand verslapte vaak in 't ophouden van de klamme kleerenvracht.
En in het binnenste van heur hart moest zij het zich ook bekennen; hoe diep Mathilde's stille wanhoop haar ook in het eerst bedroefd had, nu deze zelve weer haar gewonen schijn van berusting had aangenomen, vervloeide dat medelijden voor haar vriendin in een gevoel van kalmte en rust, wat haar eigen kleine ellenden betrof: bij die eene groote, zich steeds opkroppende, smart leken haar deze nietig en onbeduidend toe, licht te torsen lasten des levens, terwijl zij onder Mathilde's leed verpletterd zou zijn neergezonken.
Vroeg in den morgen de zon is nog achter den nevelenden en wolkenden Keloet-berg komen zij er aan, op weg naar het veld, de vrouwen, die hun dolkvormig rijstmesje als een sieraad achter in den kraag der kabaya hebben steken, om te plukken, de mans, met draagstok of juk, om de bossen te torsen, naar waar de eigenaar van het veld ze zal tellen om ieder zijn loon uit te keeren.
Het smalle gezichtje en het poesle blanke halsje lijken bijna te zwak om de zware, donkerblonde vlechten te torsen. Ze kijkt of er geen verdriet op de Wereld kan bestaan. En ze is zoo slank en zoo licht dat ze Wolfgang pas echt dunkt, als ze, zwevend, onvermoeibaar huppelt over 't grasveld.
Toen zij eindelijk weer thuis kwam, kon zij haar groote boodschappenmand haast niet meer torsen, zoo'n massa was er in. Nu kwam 't heele huishouden in rep en roer. Het mooiste servies, het fijnste kristal, werd voor den dag gehaald. Ook de ouderwetsche, zilveren schotels, die anders veilig in groote kasten opgeborgen waren, zouden bij deze bijzondere gelegenheid dienst moeten doen.
Nee! dat was te veel voor vlees en bloed. Ook was het nog de vraag of zijn manschappen ooit hierin zouden bewilligen. Hij had de Kolonie verlaten, omdat hij het juk door heerszucht opgelegd, niet wilde torsen, en zou hij nu bukken onder Potgieter? Indien de meerderheid der emigranten verlangde, dat hij hen leiden zou, was het dan niet zijn plicht aan die roepstem gehoor te geven?
Hij kwam dus terug, schelde nog eens aan, om een en ander aan de meid te bewaren te geven; maar Grietje was waarschijnlijk alweer bij haar vriendin, en de heer Bruis zag zich genoodzaakt, op dien brandendheeten vrijdagachtermiddag, zijn overjas en valies zelf te torsen, met het stellig voornemen om, zoo hij ooit zoo ver komen mocht van Dr. Deluw te zien, zich bij hem over zijn meid te beklagen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek