Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
»Wanneer moet het gebeuren?« vroeg Nancy, en hield hiermee den een of anderen razenden uitroep van Sikes tegen, waarin deze zijn afkeer wilde uitdrukken voor Fagin's betuiging van menschelijkheid. »Ja,« zei de Jood, »wanneer moet 't gebeuren, Bill?« »Ik heb met Toby plan gemaakt voor overmorgen nacht,« antwoordde Sikes gemelijk, »als hij 't tegendeel niet van me hoort.«
»Bill, beste kerel!« zei deze gedaante, terwijl hij zijn hoofd naar de deur wendde. »Blij je te zien. Ik was al bang, dat je 't opgaf; in dat geval had ik zelf een kansje gewaagd. Hallo!« Mr. Toby Crackit deed dezen uitroep in de hoogste verwondering, toen zijn oog op Oliver viel; hij ging rechtop zitten en vroeg wie 't was. »De jongen maar!« antwoordde Sikes en trok een stoel bij het vuur.
Ik beken dat ik dit betwijfelde, toen ik dacht aan de vele voetgangers die in dien tijd den weg naar Londen hadden afgelegd. Mijne vrees werd echter spoedig gelogenstraft. Toby aarzelde geen enkelen keer doch liep steeds snuffelend voort. Klaarblijkelijk was de reuk van de creosoot duidelijk boven andere waar te nemen.
Ik zeg je, dat Toby Crackit al veertien dagen om de plek heeft rondgehangen en hij kan niemand van de bedienden te pakken krijgen.« »Wil je zeggen Bill,« zei de Jood, gedweeër wordend nu de ander zich opwond, »dat geen van de twee mannen in 't huis te winnen waren?«
Oliver keek Sikes in stomme, angstige verbazing aan; hij trok een stoel bij 't vuur en zat daar met het pijnlijke hoofd in de handen, zich nauwelijks bewust waar hij was of wat er om hem heen gebeurde. »Asjeblieft!« zei Toby, terwijl de jonge Jood wat etenskliekjes en een flesch op tafel zette, »op 't lukken van de zaak!«
»Je wil toch niet zeggen « viel Toby, bleek wordend, in. »Wil!« schreeuwde de Jood en stampte woedend op den grond. »Waar zijn ze? Sikes en de jongen? Waar zijn ze? Waar zijn ze geweest? Waar zitten ze? Waarom zijn ze niet hier gekomen?« »De inbraak is mislukt,« zei Toby zacht. »Dat weet ik,« viel de Jood in, terwijl hij een courant uit zijn zak haalde en op een bericht wees. »Verder?«
»Ja, dat wil ik zeggen,« antwoordde Sikes. »De oude dame heeft ze al twintig jaar in dienst, en al gaf je ze vijfhonderd pond, dan deden ze 't nog niet.« »Maar wil je zeggen,« hield de Jood vol, »dat de vrouwen niet te winnen zijn?« »Geen kwestie van,« antwoordde Sikes. »Niet door de mooie Toby Crackit?« vroeg de Jood ongeloovig. »Bedenk hoe vrouwen zijn, Bill.«
Ze waren niet ver af en daar zij vlug doorstapten, waren ze spoedig in Chertsey. »Steek de stad maar door,« fluisterde Sikes; »er zal vannacht wel niemand op straat zijn, die ons zien kan.« Toby stemde toe en ze liepen haastig voort door de hoofdstraat van het stadje, op dit late uur geheel verlaten.
»Zeker," antwoordde ik. »Zijt gij daar, hondje. Goede oude Toby. Ruik dit, Toby, ruik!" Hij hield de in de creosoot gedoopten zakdoek voor den neus van den hond, terwijl het dier met een lachwekkenden hoofdknik evenals een kenner de sterke lucht opsnoof.
Sikes riep de vreeselijkste verwenschingen op Fagin's hoofd in, omdat hij Oliver op zoo'n tocht had meegegeven en zwaaide woedend met het breekijzer, echter zonder er veel leven bij te maken. Na een oogenblik, toen Toby geholpen had, zwaaide het luik, waaraan hij gewerkt had, open op zijn hengsels.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek