Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Ze hadden wel andere ontberingen beleefd! Had niet die arme vrouw maanden doorgebracht aan-boord van een Arabisch vaartuig, zonder andere legerstede dan 't scheepsdek zonder andere beschutting tegen zonnehitte en westmoessonsbuien, dan een tafeltje tusschen welks pooten ze zich moest vastklemmen? Had ze niet op dat schip zich moeten vergenoegen met een klein rantsoen droge ryst en vuil water?
"Zoodra ik mijn aanstelling heb." "Heb je je papieren?" "Ja, mijnheer." Hij haalde een hoop smerige bladen uit zijn zak. Holmes zag ze in en gaf ze daarna terug. "Je bent juist de man, dien ik noodig heb," zeide hij. "Hier ligt op dit tafeltje de monsterrol. Als je teekent, is de zaak in orde." De zeeman draaide zich om en nam de pen op. "Zal ik hier teekenen?" vroeg hij, over de tafel buigend.
Wij zaten op den vloer in een keurig kamertje, belegd met weeke matten en hadden Japansch eten besteld, dat ons weldra gebracht werd, voor ieder op een afzonderlijk fijn gelakt tafeltje van ongeveer een voet hoogte.
»Alweer verandering!" zuchtte Kee, terwijl ze een bangen blik sloeg op het zwart barègekleedje, waarmee ze gehoopt had nog heel den zomer mooi te zullen zijn. »Daar komen de Tulken aan! Kijk toch vóór je, Willemien!" Deze vermaning der corpulente Jans deed de schrale jongste dame van het gezelschap nog scherper opzien. Er worden groeten gewisseld tusschen de Tulken en het tafeltje der De Mildes.
Met haar stoel en tafeltje en dampenden ijzeren pot vormde ze, even onbewegelijk als de andere onderdeelen, één aaneengesloten groepje. Nu en dan kwam er verandering in haar houding. 't Was vooreerst als ze haar »warme, lekkere perehiet!" aanprees.
Aan het hoofdeinde der bedstede, op een tafeltje, stond een kleine kruik en een zilveren drinkschaal; aan de wand hing het harnas dat onder de speer van De St.-Pol had gefeild en door hetwelk Adolf zijn wonde had ontvangen.
Zij trok haar opgestroopte mouwen neer en ging naar buiten. Rozeke zat nu met haar naaiwerk aan het groene tafeltje naast een der kleingeruite raampjes.... Zij voelde zich wonder kalm, maar haar oogen loerden onophoudend door de ruitjes en zij was op haar hoede, klaar om den vijand, wie 't ook zijn mocht, af te weren.
In Pjatigorsk was Tolstoi eenigen tijd te zamen met zijne zuster Maria, die ook genezing voor hare rheumatiek kwam zoeken. Volgens haar deed hij in die dagen veel aan spiritisme en den tafeldans, soms zelfs op den boulevard, waarheen hij dan een tafeltje uit een café liet brengen. Tolstoi vertrok den 5en Augustus uit Pjatigorsk en keerde naar de stanitza terug.
Eline intusschen was de trap opgevlogen en stortte haar boudoir in, maar eensklaps schrikte zij: zij had vergeten, dat Vincent er was en zij deinsde terug in de geopende deur, Intusschen was het toch te laat, maar... Vincent sliep nog, terwijl zijn middagmaal onaangeroerd op een tafeltje naast den divan stond. Vincent sliep en Eline gevoelde een wreede, romantische voldoening, dat zij voor hem zoo gestreden had tegen Betsy, tegen Otto.... Toch wilde zij hem niet wakker maken, en, de deur sluitend, sloop zij in hare slaapkamer en wierp zich op haar bed. Hare snikken waren eensklaps opgehouden en zij was wanhopig, dat zij niet weenen kon. Hare eenzaamheid, de kalmte om haar heen goten een koud bad uit over hare geprikkelde zenuwen, en hoewel zij zich hare woorden niet goed herinnerde, meende zij toch vreeselijke dingen gezegd te hebben vooral tegen Otto... Waarom had zij dat gedaan? Waarom was zij zoo tegen hem uitgevaren? Ter wille van Vincent? Ter wille van zichzelve, omdat zijne bedaardheid haar ergerde? Zij wist niet meer waarom; alles warde in haar brein door elkaâr en zij schudde haar hoofd op het kussen heftig heen en weêr, als om dat gewar te doen bedaren.... Ja, zij dacht, ze had zeker zoo gesproken om Vincent, die niemand op de wereld had dan haar en zijn vriend, die ver was.... Zij had medelijden met Vincent, maar.... had zij dan niet meer medelijden met Otto? Had zij zich d
Dat was een ijzeren pot op een »stookkacheltje". Het houten tafeltje, van een bizonder model, stond onder den schoorsteen, en droeg den vuurpot, een gewonen ijzeren pot op drie pootjes. De pot lag vrij vol met asch.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek