Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
"Ik u iets beloven, Edelvrouw? Hoe vriendelijk spreekt gij toch tot uw onwaardige dienaar! Een gedachte van u zij mij een heilig gebod, o doorluchtige Jonkvrouw!" "Wel ik begeer dat gij de rust niet store, terwijl uw nieuwe Vorsten hier zijn zullen." "Het zij zo," antwoordde Breydel met droefheid, "ik had liever gehoord dat UEdele mijn arm en mijn mes geëist had. Maar wat niet is, mag komen."
O ja, Pat Glendon woonde "boven". Je nam den postwagen naar Alpine dat was veertig mijlen ver en een houthakkerskamp. Van Alpine reed je te paard de Antilope-Vallei door tot voorbij den zijweg naar de Beer-kreek. Pat Glendon woonde daar ergens achter. De menschen in Alpine wisten het wel. Ja, er was een jongen, Pat. De man van de store had hem gezien.
Doch wat moeten zulken ook denken van een auteur, die in een als wetenschappelijk aangekondigd boek begint met een lyrische beschrijving van het Italiaansche landschap en dan, alsof er niets gebeurd is, aankondigt: "Ik laat een gordijn over deze schildering vallen, opdat zij ons niet in de ~rustige beschouwing~ store, waarmede wij nu een aanvang willen maken!"
Schuif uwen stoel bij de tafel, zet u op uw gemak, leg de rechterhand op het doodshoofd, zie nu in zijne holle oogen, diep zeer diep, en tracht aldus uwen blik beweegloos te houden, op zulke wijze, dat niets meer van de dingen, die in deze kamer zijn, uw gezicht verstrooie of store.
Hij was twee jaar geleden in Deer Lick geweest. Oude Pat had er zich in geen vijf jaar vertoond. Hij kocht in de store wat hij noodig had en betaalde altijd met een chèque en hij was een vreemde oude man met wit haar. Dat was alles wat de store-houder wist, maar de lui in Alpine zouden Sam wel verder inlichten. Het zag er goed uit, vond Stubener.
"Houd u sterk, Witta", zeide Robrecht met eene stemme die door den angst was verdoofd. "Ga naar sher Wulfs Steen, verneem wat daar geschiedt, opdat gij ten minste van de onrust wordet verlost. Ik ga op mijne kamer; ik heb eenzaamheid noodig. Men store mij niet, ik smeek u, zuster lief." De smart overwon hem plotseling; hij sloeg de handen voor de oogen en verliet met haast de zaal.
Welaan, heb nog een beetje geduld: op den slag van middernacht zult gij gelooven." Het uurwerk hergalmde elfmaal. De zieke richtte zich half op en zeide: "Vrienden, treedt nader; het laatste uur van mijn tegenwoordig aardsch leven is begonnen. Ik verlang, dat de klank uwer stem mij niet meer store.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek