Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
Als een meester-schilder te Damme kwam om de broeders van een of ander gilde geknield op het doek te malen, bekroop Uilenspiegel de lust te zien hoe hij werkte; daarom vroeg hij om zijne verf te mogen wrijven, en als loon wilde hij slechts eene snee brood, drie duiten en eene pint kuite aanveerden. Terwijl hij de verf fijn wreef, ging hij de doenwijze zijns meesters na.
Nog een grappige geschiedenis met 'n agent, die 't huis binnenkwam, en per se m'n naam wou weten, die 'k nou 's niet zeggen wilde. Heel gemoedelijk alles. De kerel kreeg 'n sigaar en 'n pot bier. Maar later zijn we gaan vechten. Die snee, zie-je."
Dan stak hij zijn pijp op, ging weer naar den stal, haalde met het eerste daglicht paard en kar uit en reed weg naar den akker. Om acht uur of half negen was hij op de boerderij terug. Zijn tweede ontbijt stond klaar: een dikke snee spek op een stuk roggebrood, naast een glas bier.
"Maar ben je dan ziek mijn jongen?" hernam de werkende vrouw, even opziende: "Den heelen dag niets dan wat schrale aardappels!.... je waart anders zoo hongerig wanneer je Zondags eens thuis kwaamt, en nu sinds den tijd dat je hier bent.... Kom, 'k zou nu die snee maar eens nemen."
Sluw-voorzichtig meed hij den vagen schijn van een lantaarn op de kade ... Kalm wilde hij wezen ... Nu zou hij 't doen; nu ... Als hij maar eens zoo'n moteurken bezat! Dwars door 't natte strakke zeildoek gaf hij een groote snee, trok dan gejaagd zijn mes terug. Voetstappen weerhelmden op de brug, die naar den steiger daalt.
Omdat de kloosterorde zeer streng is, sturen de Russen er dikwijls voor eenigen tijd jongens heen, die tehuis moeilijk zijn op te voeden. Intusschen was de tijd gekomen voor het middagmaal, dat kosteloos wordt aangeboden aan ieder die het eiland bezoekt. Ik werd geleid naar de eetzaal voor de vrouwelijke pelgrims. Ieder had een bord met een snee brood en een houten lepel.
Zij had Victor Hugo's Notre Dame de Paris medegenomen, maar zij wilde zich niet dwingen tot lezen, zoo zij er nog geen genoegen in nam, en zij liet haar boek, in rood leêr gebonden, verguld op sneê, dus ongeopend in haar schoot liggen. Hoe heerlijk niets te doen dan een beetje te droomen, en hoe dom van Marie en Freddy, uit te gaan in dat vreeselijke weêr!
Maar wat de feestelijke zaal, niet alleen nu, maar altijd den meesten luister bijzet, is zonder twijfel, boven een hooge grijze lambrizeering, op snee verguld, het prachtig behangsel, beschilderd met niet onaardige bergachtige landschappen, met op- en ondergaande zonnen, zandwegen met diepe sporen, en waterplassen met riet en zwanen; voorts gestoffeerd met vrouwen met manden op den rug, waar bovenuit een bos stroo steekt; mannen aan den waterkant, die aan lange hengels visschen opslaan; kinderen met bloote hoofden en bloote voeten, die bij een geit in 't gras liggen; reizigers op bruine paarden, met den rug naar u toe om het valies te laten zien, en op witte paarden, die een dunne rijzweep zeer rechtop houden; wandelaars met enorme wandelstokken en driekante..... Wat ga ik zeggen?
Het duurde een dag of acht, Toen werd op haar verlangen Een groote visch gebracht, Zoo pas in zee gevangen. Maar sidderend zonk ze neer, Want reeds met de eerste snee, Vond zij haar ring toen weder Laatst geworpen in de zee. Daar treedt een dienstknecht in, Uw schepen zijn verloren, De zee zwelgt alles in Gods wraak rust op Stavoren, Een andere knecht snelt binnen En biedt een brief haar aan.
"Ja," knikte Eleazar. "Met aarpels?" "Nee d'r zijne geen aarpels". "Vrete jullie dan enkel dat kreng!" "'k Wou da-'k vast 'n zoodje had". "Weet jij wat mijn vader zeit?" "Nee wat zeit jouw vader?" , herhaalde Eleazar, opstaand op de knieën ging 't niet, snee de kou door je heupen. "Vader zeit dat 't je èigen schuld is, as je nie hei te vrete, da-je ken werke as je maar wìl."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek