Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
»Luister Small," zeide de majoor, »mijn vriend en ik, wij hebben de zaak samen overlegd, en wij zijn tot de overtuiging gekomen dat uw geval in geenerlei opzicht een gouvernements-zaak is, maar in elk geval u zelf betreft, en gij gerechtigd zijt te handelen, zooals zulks u het beste lijkt. Nu is de vraag: welken prijs zoudt gij er voor vragen?
De zonderlinge geschiedenis van Jonathan Small. Die inspecteur in het rijtuig was een zeer geduldig man, want het duurde buitengewoon lang eer ik mij weder bij hem voegde. Zijn gelaat verduisterde toen ik hem de ledige kist toonde. »Daar gaat de belooning," zeide hij verdrietig, »waar niets is, heeft de keizer zijn recht verloren." »Mr.
Men zal u gewis nog nader bij het rechtsgeding noodig hebben. Goeden nacht." »Goeden nacht, heeren," zei Holmes laconiek. »Gij eerst, Small," sprak nu Jones tot zijn gevangene, toen zij de kamer verlieten, »ik zal wel zorg dragen dat gij mij niet »knuppelt" met je houten been, wat je ook aan dien heer op de Andaman-eilanden mocht gedaan hebben."
»Juist, sir; in juweelen en paarlen. Het ligt daar onder het bereik van elkeen. En het ergste is, dat de rechtmatige eigenaar geen aanspraak heeft op de bescherming van de wet." »Dan is het het eigendom der Regeering, Small," stamelde hij; maar hij sprak deze woorden op een toon, waaruit ik afleidde dat ik de rechte, »snaar" getroffen had.
Sec this dispatch'd with all the haste thou canst Anon I'll give thee more instructions .... Het ontwaken wordt door Shakespeare als volgt geschetst SLY. For God's sake, a pot of small ale. 1 Sew. Will' t please your lordship drink a cup of sack? 2 Sew. Will' t please your honour taste of these conserves? 3 Sew. What raiment will your honour wear to-day? Sly.
Welnu, waarom behield Jonathan Small den schat niet voor zich zelven? Het antwoord ligt voor de hand. De kaart is gedateerd op een tijd toen Morstan in bijzondere aanraking kwam met gevangenen. Jonathan Small behield den schat niet, terwijl hij en zijne bondgenooten zelve gevangenen waren, en niet weg konden komen." »Maar, dit is slechts eene veronderstelling," zeide ik. »Het is meer dan dit.
Brengt gij dáárvan een hierheen. Dan zullen wij ons hier bij nacht aan boord begeven, en zoo gij ons aan de Indische kust aan land wilt zetten, dan zal de koop gesloten zijn." »Indien er slechts spraken ware van één," zeide hij. »Geen of allen," antwoordde ik, »wij staan onder een eed. Wij handelen steeds met en voor ons vieren." »Gij ziet, Morstan," zeide hij, »Small is een man van zijn woord.
Den 26sten, echter, begon myne ellende ten einde te loopen. De Colonel bood my, tot myne groote verwondering, aan, om hem naar Paramaribo te vergezellen, het geen ik zonder bedenking, en met genoegen aannam. Ik gaf derhalven myn huis, de hut in de Savane, en myn voorraad van levensmiddelen aan mynen vriend, den Capitein SMALL, ten geschenke.
Wy moesten dus by vervolg van ons rantsoen leven; maar SMALL had toen het genoegen te zien, dat zyne medgezellen van gelyken deeden. Deeze, niet gewoon zynde aan het zuinig leven, het welk in onze bosschen zoo noodzakelyk was, hadden van hun meel puddings gemaakt, en zagen zig toen gedwongen, om scheeps-bischuit te eeten.
Den 12den, kregen honderd vyftig mannen van het nieuwe krygsvolk bevel, om op te trekken. Elk hunner was, behalven met zwaare kleederen, met een hangmat en een zeer zwaar randsel beladen. Myn vriend SMALL was onder dit getal; hy was zeer dik, en zoo verzwakt, dat hy naauwlyks gaan konde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek