Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
De schepen lagen dwars over kaap Braam, toen ik aankwam. De Vice-Gouverneur TEXIER kwam ons aldaar goeden dag zeggen. Hy gebruikte het middagmaal aan boord van één der twee schepen, en keerde te rug in het gezelschap van de Capitains SMALL en FREDERIK, die my uitgeleide gedaan hadden. By zyn vertrek wierd hy door zeven kanonschoten begroet. De Schepen ligten het anker, en steken in zee. Overtocht.
»Dat is niet volgens de letter der Wet," zei Jones, zijn hoofd schuddend; »maar de gansche zaak is onregelmatig. Daarna moet de schat tot na het officieel onderzoek bij de autoriteiten worden gedeponeerd." »Gewis. Ik zou echter gaarne eenige bijzonderheden omtrent de zaak uit den mond van Jonathan Small zelve vernemen.
»Dat is uw werk, Small," zei Athelney Jones woedend. »Ja; ik heb hem ergens geborgen, waar gij hem nooit zult vinden," riep hij op sarrenden toon, »het is mijn schat, en als ik hem niet bezitten mag, zal ik wel zorg dragen dat een ander dat ook niet doet.
Deze Small is, zooals ik zeide, een zeer geslepen kerel. Hij zal zeker een spion vooruit zenden en als er iets verdachts op de werf mocht zijn, wel een reden voor uitstel bedenken." »Maar gij zoudt Marc Smith in het oog hebben kunnen houden, en op deze wijze hun schuilplaats ontdekt hebben," zeide ik. »In dat geval zou ik mijn dag verspild hebben.
»En hoe zwaar!" riep zij, terwijl zij beproefde haar op te beuren, »de kist alleen moet ook waarde hebben. Waar is de sleutel?" »Die werd door Small in de Theems geworpen," antwoordde ik, »ik zal even gebruik moeten maken van Mrs. Forrester's pook." Aan de voorzijde bevond zich een groote kram in de gedaante van een zittenden Buddah.
Vernomen hebbende, dat onder deeze nieuw aangekomenen zig bevond een Capitain, CHARLES SMALL genaamd, die onder de Schotsche Brigade gediend, en met den Vaandrig MACDONALD geruild had, zakte ik dadelyk in een kano de Rivier af, om deezen Officier op te zoeken, en hem mynen dienst aan te bieden.
Den 26sten, echter, begon myne ellende ten einde te loopen. De Colonel bood my, tot myne groote verwondering, aan, om hem naar Paramaribo te vergezellen, het geen ik zonder bedenking, en met genoegen aannam. Ik gaf derhalven myn huis, de hut in de Savane, en myn voorraad van levensmiddelen aan mynen vriend, den Capitein SMALL, ten geschenke.
Er was echter niets meer aan te doen; de wilde hartstocht van zijn metgezel was losgebroken en het vergif had zijn werk gedaan; daarom liet Jonathan Small zijn teeken achter, liet de kist met den schat naar omlaag zakken en volgde haar langs denzelfden weg. Dit was, in zooverre ik het ontraadselen kan, de loop der gebeurtenissen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek