Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Het vuur brandt weer laag, en de schildwachten zullen het dus niet zien als wij onze armen bewegen." Hij sneed zijn boeien los, en deed dat vervolgens ook van zijn buurman, deze gaf het mes nu verder. Dat van Droll was ook reeds druk in omloop. Daarop ging Old Shatterhand's bevel zacht van mond tot mond, dat allen op de hoofdmannen moesten aanstormen, zoodra hij het vuur uitgebluscht had.
"Hebt gij al iets in het oog? Ik zie nog niemendal." Hij nam de teugels van Old Shatterhand's paard, en reed met Davy en Jemmy verder. Old Shatterhand echter sloeg zijwaarts af, waar men een aantal heuvels in het gras zag liggen. Daar bevond zich een kolonie van prairie-honden zooals de Amerikaansche mormeldieren om hun keffende stem genoemd worden.
Het trof Old Shatterhand's opmerkzaamheid, dat de roode krijgslieden allen volledig gewapend waren, een bijzonderheid, die hem niet geruststelde. Hij besloot, daartegen op te komen, en stapte midden in den kring, waar de hoofdman reeds stond in de houding van iemand, die zich zeker waande van de overwinning. Naar de twee lasso's wijzende, vroeg deze: "Ziet gij die riemen?
Roep hen een beetje gauw; want onze messen, die getrokken zijn om u den dood te geven, beginnen hun geduld te verliezen." "Ik moet mij even bedenken, wie ik kiezen zal." Dit zei hij louter om tijd te winnen, en te overwegen of het wel werkelijk noodzakelijk was aan Old Shatterhand's bevel te voldoen.
Hij had zijn geweer in de rechterhand, en hield dat bij wijze van pistool op den officier gericht; meteen had hij ook zijn revolver uitgehaald. Ook Frank, Davy en Jemmy stonden dadelijk gereed om vuur te geven. "Wat...." riep de officier, een paar vloeken uitbrakende en meteen naar zijn gordel grijpende. "Ik...." "Halt!" viel Old Shatterhand's geweldige stem hem in de rede.
Opeens voelde de hand van laatstgenoemde een hard lang voorwerp; het was een geweer met een bolvormig slot. "Old Shatterhand's Henry-karabijn!" Dat was zijn eerste gedachte. En hij nam het geweer mee. Beiden kwamen gelukkig aan het water, en vervolgens aan de overzijde. Toen nam Droll neef Hobble-Frank bij de hand, en trok hem met zich voort, zijwaarts, in een zuidelijke richting.
Old Shatterhand's mustang had de indianen geroken, nog eer de hoofdman zijn stem had doen hooren, en was snuivend achterwaarts geweken tot bij de rots. Ook de oude muilezel van Davy had zulk een fijnen neus, en had het voorbeeld van den hengst gevolgd.
"Toen wij den zoom van het bosch en het gras der open vlakte afzochten, vond ik een boompje met een aantal gaatjes er in, gemaakt door kogels uit Old Shatterhand's wondergeweer, dat weet ik bepaald zeker. Hij heeft stellig den rooden mannen vrees willen inboezemen, en zij zullen dan ook nu voor zijn geweer wel ontzag hebben." "Het spijt mij, dat gij mij dat boompje niet gewezen hebt! Hum!
Het was eigenlijk een lachverwekkend gezicht, om zooveel goed gewapende cavaleristen met hoog omhooggeheven armen op hun paarden te zien zitten. Er gleed dan ook een glimlachje over Old Shatterhand's doorgaans altijd zeer ernstig gelaat, terwijl hij vervolgde: "Zoo! Wat denkt ge nu wel, dat wij doen zullen, boy?" "Schiet maar toe!" antwoordde de luitenant, tot wien die vraag gericht was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek