Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Nog eenmaal staat ze daar in hare maagdelijke fierheid, in de volle majesteit van hare tengere jeugd en met dezelfde heldere, krachtige stem, waarmee zij op het slagveld hare troepen had aangemoedigd en bezield, dondert zij haar rechter het striemende verwijt tegemoet: »Bisschop, ik sterf door Uw schuld!« Broeder Martin neemt haar de biecht af.
Intusschen had zich het nieuws van het gebeurde verspreid, en de buren kwamen in zóó groote menigte het vertrek binnen dat het dringen van de nieuwsgierige schare schuld was dat de derde Norne op ruwe wijze van haar stoel werd gestooten.
Toen zij aan de timmerwerf kwamen waar de ingenieur en de matroos werkten, vertelde Harbert hun het voorgevallene. "O, hoe onhandig zijt gij geweest!" riep de matroos uit. "Gij zijt minstens vijftig porties schildpadsoep kwijt!" "Maar Pencroff," hernam Nab, "het is onze schuld niet, dat het dier ontsnapt is, want wij hebben het omgekeerd."
Gekleurde rok, gij, die wel eens aan den horizon onzer mannelijke mode schuchter doemde, koning, ik, zoû u brengen in eere! En ik weet zeker, iedere gentleman of caballero, zoû zich in schuld willen steken, zoo noodig, voor een blauwe, een bruine, o voor een tortelgrijze...!
Hij kan heel lekker hazenpeper maken." "En notenbrandewijn dan. Hij is de Raphaël van den notenbrandewijn." "Zeker, maar dat is ook het eenige, waarvoor hij deugt, en dat is voor ons niet voldoende. Wij verliezen al onzen tijd door al die discussies met hem." "Hij hindert ons in ons werk." "Het is zijn schuld, dat ik mijn "Doortocht door de Roode Zee" nog niet heb kunnen tentoonstellen.
Men moge de gebreken der tegenwoordige samenleving met bitterheid gispen; men moge het goede vergeten om in het kwade te kunnen wanhopen, het is schoon toch, tot lof van onzen tijd en van ons land in het algemeen te kunnen zeggen, dat niemand in België van het brood der ziel, van het licht des geestes moet onterfd blijven, dan alleen door zijne of zijner ouderen schuld!
Lewin schoot. Maar hij had heden een ongelukkigen dag. Hij schoot mis en ging nu heen om de eerste te zoeken. Maar hij vond ook deze niet. Dus ook zonder Wesslowsky, wien hij van zijn ongelukkig slagen de schuld had gegeven, werd de zaak niet beter. Ook hier nog waren zeer veel watersnippen, maar Lewin schoot er herhaaldelijk voorbij. "Neen, ik moet kalm worden!" zeide hij bij zich zelf.
Inderdaad gaf de commandant, uit een gevoel van behoorlijkheid, steeds, wanneer zulks mogelijk was, de superieuren gelijk, wetende dat negen van de tien keeren de jonkers de schuld hadden. De zaak marcheerde naar wensch; de adelborsten gingen voort zich te misdragen, beklaagden zich en verklaarden, dat de eerste officier onwaarheid vertelde.
Den ganschen avond sloeg Dolly, even als anders in den omgang met haar man, een vroolijk plagenden toon aan, en hij was tevreden en opgeruimd, doch zóó, dat hij toonde, dat hij, wien men pas een schuld had vergeven, deze nog niet had vergeten.
Wronsky kon op de aan hem gerichte vragen niet antwoorden. Hij kon met niemand spreken. Hij wendde zich af en zonder de hem ontvallen muts op te nemen ging hij van de renbaan zonder te weten waarheen. Hij gevoelde zich diep ongelukkig. Voor de eerste maal in zijn leven ondervond hij een niet meer goed te maken ongeluk, waarvan hij zelf alleen de schuld droeg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek