Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Zenuwachtig tikte de liniaal nòg eens, harder. ... "Jongelui, de vijf minuten zijn om." ... "Mijnheer, mag ik nog even naar achter?" ... "Nee, 't is nu te laat." ... "Ik mot zoo erreg." ... "Ga dan maar... Rasch terug, hoor je?" Het gegons en lawaai hield aan. Driftig kletterde de liniaal op de lessenaar. "De vijf minuten zijn om! De vijf minuten..." Met de handen leunde hij op de schoolbank.
Dan zal ons blijken, dat ook hierin dingen voorkomen, die een photographisch portret niet kan geven. Het ventje zit echt lekker op zijn gemak. Hij zoekt dit op kinderlijke manier. Een volwassene gaat er anders bij zitten: niet zoo met het hoofd in de nabijheid van de handen, en niet zoo in elkaar gedoken op den rand van eene schoolbank of een raamkozijn liggende.
Daar wisten we niet van landkaarten of andere vervelendheden, daar knelde ons geen schoolbank en kwelde ons geen schoolmeester, daar hadden Vaders paedagogische handgrepen geen vat op ons, daar waren we vrij. Het is verwonderlijk, hoe een vuil stuk dwarsstraat en een brok »gracht" naast een altijd stinkend water zooveel heerlijkheden kunnen bevatten.
De vriend zijner jeugd Serpuchowsky, met hem uit hetzelfde district, van gelijke afkomst en zijn vroegere corpskameraad, die overal zijn mededinger geweest was, op de schoolbank, bij alle dwaze streken en in eerzuchtige droomerijen, deze Serpuchowsky was dezer dagen uit Midden-Azië teruggekeerd met twee ridderorden, zooals zelden aan zulk een jong generaal werden geschonken.
Hoe te beginnen? Wel beschouwd, hebben dominees 't makkelyk. Ze nemen 'n tekst uit de Schrift, en verdeelen hem in drieën, dan volgt de rest vanzelf. Ook worden zy op den weg geholpen door 't voorgebed. Wel zeker: "steun, o Heer, den spreker die in ons midden is opgetreden om uw woord te verkondigen!" Zoo komt 'n mensch op z'n dreef. En 'n dominee is anders gekleed dan andere menschen. Dat alles geeft zekeren toon aan, en brengt 'n stemming te-weeg die stamelaars en stommen aan 't preeken helpen zou. Wouter voelde wel dat het niet te-pas kwam 'n gebed te doen: "steun, o Heer, den voorganger die naast pater Jansen is opgetreden om 't woord van Styntje te spreken!" maar hy wou doen wat-i beloofd had. Dat hy maar 'n domme jongen was, en die m'n-heer Jansen 'n eerwaardig man, kwam juist omdat-i 'n domme jongen was niet in hem op. En al ware dit anders geweest, het zou hem niet zoo heel erg gehinderd hebben, want Stoffel had eens verzekerd dat jongelui, zoo van de schoolbank, volkomen 't recht hadden oude menschen te kapittelen, als ze maar door Styntje? "bevestigd" waren, en de voorzorg gebruikten hun vermaningen heel theologisch intedeelen in drieën. Nu, d
Dan was iedere onbeheerde handwagen een voorwerp, om een eind meegesleept te worden, ieder appelvrouwtje bestemd om te worden bestolen niet uit steelzucht, maar uit loutere baldadigheid , dan was iedere belknop een magneet voor jongenshanden, verstijfd door 't samenvouwen op den rand der schoolbank, dan was iedere deur het opentrappen waard, vooral de winkeldeuren met een rinkelende bel; dan was iedere gebochelde, iedere kreupele een model voor klassikale nabootsing, dan was zelfs iedere politieagent een mikpunt voor stukjes stopverf of voor hatelijke schimpscheuten.
De geboren individualist heeft reeds in de kinderkamer en op de schoolbank een eigen keuze gedaan met het oog op zijn speelgoed, zijne boeken, zijne wijze van leeren, zijne vrienden. Reeds vroeg heeft hij den moed gehad zijn eigen smart en vreugde, zijn eigen smaak en zijne fouten, ronduit te toonen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek