United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Dat zal ik u vertellen, Francis; maar laten we eerst van u zelve spreken; hoe kortzichtig gij ook meent dat ik ben, toch heb ik doorzien, dat gij niet gelukkig zijt, en dat grieft mij; schenk mij uw vertrouwen; mogelijk vinden wij samen het middel om uit den weg te ruimen, wat u tegen is...."

Ook is Schenk en Wassenaar, uit naam des Keizers, in de Ommelanden gekomen, roovende en brandende zeer schielyk onder de landlieden; vervolgens ontboden zy hen om den Keizer te beëedigen te Noorthorm, mits tot boete geevende 32000 goudguldens. In den jaare 1525, des Vrydags voor St.

Maar daarom dan ook, en naar aanleiding tevens van ons vorig gesprek, een bevel of liever, want wat ik verlang laat zich niet afdwingen, een verzoek: schenk mij ook in vervolg van tijd hetzelfde vertrouwen, dat gij, mij niet kennend, reeds in mij gesteld hebt! Gij ziet wel, het heeft tot heden u niet bedrogen.

O, ik bezweer u, schenk mij dus, met de zekerheid uwer behoudenis, den verloren moed terug!" Dakerlia schudde weigerend het hoofd. "Gij blijft ongevoelig voor mijne bede?" zuchtte mher Sneloghe pijnlijk.

Fine verdween en Marie trok een gezicht achter haar rug en zocht de schaal, die zij bracht. Emilie had weldra de tafel gedekt en trok tusschen hare knieën den wijn open. Marie kwam terug. Schenk den wijn toch in hunne mooie karaffen! riep Marie! Ik vind het bespottelijk, als je mooie dingen gekregen hebt, en je gebruikt ze niet. Dat is een idée! riep Emilie terug.

Toen men aan zijn verlangen voldaan had, bleef hij nog een wijl op de deur staren, als vreezende, dat iemand het in zijn hoofd mocht krijgen, terug te keeren, en zich tot Reynhove wendende: "schuif den grendel dicht!" zeide hij met een ongeduldige beweging: "en gij, Huyck! schenk mij dat glas nog eens vol ... mijn lippen branden."

"Heb je ooit zulke dikke tong gezien?" "Kolossaal." "Ze sprong de mand uit." "Moeder wou ze voor morgen bewaren om te koken." "Nee, gebakken is ze lekkerder." "Dolf, trek jij de witte wijn eens open." "Voorzichtig, Dolf!... Niet zoo hard!... Pas op anders breekt de hals." ", wat een slag!" "Pas op, pas op, jongens... 't is op slag van twaalf!" "Haast je dan Dolf, schenk de glazen in!

"Indien gij mij wilt beloonen, schenk mij dan de gave om de taal der dieren te verstaan; indien gij mijn wensch niet wilt vervullen, dan hebben wij niets meer met elkaar te bespreken; ik zeg u vaarwel!" En werkelijk wendde hij zich om teneinde weg te gaan. Maar de koning, die zag, dat hij volharden zou bij zijn besluit, hield hem terug en riep uit: "Kom hier, mijn vriend!

"Mijn zoon," zei hij, "uw geest is gedrukt, open uw hart voor mij. Het is niet uit nieuwsgierigheid, dat ik dit vraag, het is alleen medelijden, dat mij beweegt. Ik ben op een leeftijd om raad te geven en gij verkeert in een toestand, dat ge daaraan behoefte hebt." "Ja vader," antwoordde hij zuchtend, "gij hebt gelijk en ik geloof, dat ik geen gevaar loop, wanneer ik u mijn vertrouwen schenk."

Heer, ik behoud mijnen rug ten dienste Uwer Hoogheid; laat hem slaan met roeden, hem striemen met de zweep; maar, als gij mij niet wilt zien sterven, Heer, spaar mij toch het groen hout, als het u belieft. Prins, schenk hem genade, spraken beiden, de heer van Hoogstraten en Diederik van Schoonenberg. De anderen glimlachten goedhertig en medelijdend.